Wat nooit had mogen zijn - LVDD Spin Off

Nick

Na wat gedoe had ik Killian van me af geschud en was ik eindelijk weer alleen. Killian zat de laatste tijd veel aan mijn hoofd te zeuren, omdat hij vond dat ik te weinig document werk deed. Ik zuchtte en zag in de verte een koffiezaak. Hunkerend naar een kop koffie likte ik mijn lippen. Zoekend in mijn zakken vond ik hier en daar wat los geld, moest genoeg zijn.
Zin in het bruine warme extract van de koffiebonen liep ik in een aardig tempo naar de zaak toe. Ik was nog maar een paar meter van de deur verwijderd toen er iemand de zaak uit liep. Vrolijk met zijn koffie liep hij met zijn blik op de stoep tegen mij aan. De koffie schoot omhoog, op zijn jas en in zijn gezicht.

'O, sorry,' zei hij en keek omhoog. Zijn ogen verraadde iets van angst. Waarom was hij bang? Wat had ik misdaan? Ik bekeek hem goed, zijn krullerige haar bedekte bijna zijn lichtbruine ogen die mij verdacht bekend voor kwamen. De jongen had een lichtbruine huid, de kleur van koffie gemengd met een kleine scheut melk.

'Heb je een doekje nodig?' vroeg ik op hem neerkijkend. Hij schudde zijn hoofd. 'Weet je het zeker?' vroeg ik. 'Ik heb er hier namelijk eentje.' Uit mijn rechter broekzak haalde ik een beetje verfrommeld zakdoekje tevoorschijn en de jongen keek er twijfelend naar. 'Ik bijt niet hoor,' zei ik lachend en dat gaf de doorslag. De jongen nam mijn verkreukelde zakdoekje aan en begon zijn jas schoon te vegen.