Ik kon het allemaal niet bevatten en zat als een geest aan tafel. Mijn ouders waren allebei boos op me omdat ik zo laat thuis gekomen was, maar het deed me niks. Het enige wat mijn gedachten besloeg was Nickolas en niemand anders. Ik prikte doelloos in mijn eten, ik had geen trek. Mijn ouders leken het pas te merken toen ze de tafel afruimden.
'Erzo?' vroeg mijn moeder. Ik keek op van mijn eten en staarde haar glazig aan. Mijn vork liet ik naast mijn bord vallen en ik ging van tafel, naar mijn kamer toe. 'Erzo!' riep mijn moeder me nog bezorgd na, maar ik sloot mijn kamerdeur en liet me op mijn bed vallen. Ik staarde naar het plafond.
'Nick,' zei ik als een fluistering en voelde mijn ogen weer brandden. Zou ik hem nu nooit meer zien? Ik ademde hakkelend uit. Er werd zachtjes geklopt op mijn deur.
'Erzo?' vroeg de stem van mijn moeder. 'Mag ik binnen komen?' Ik bleef stil en ze opende de deur. 'Erzo,' zei ze bezorgd. 'Gaat het wel? Ben je ziek?' Ik bleef stil en na een tijdje dacht ze waarschijnlijk dat ik al aan het slapen was en verliet de kamer. Maar slapen kon ik niet...
------------------------
Een na laatste hoofdstuk (╯︵╰,)
JE LEEST
Wat nooit had mogen zijn - LVDD Spin Off
Short StoryZielsgelukkig met mijn cafeïne bevattende drank liep ik de winkel uit, maar botste tegen iemand op. De koffie schoot omhoog en kwam op mijn jas en in mijn gezicht terecht... 'O, sorry.' ~ 'O, sorry,' zei hij en keek omhoog. Zijn ogen verraadde iets...
