Hoe ik die woorden uit mijn mond had gekregen weet ik niet, maar het was op een of andere manier gelukt. Meteen nadat ik dat gevraagd had had ik spijt met de angst dat hij het voorstel zou afwijzen.
'Ja, is goed,' zei Nickolas lachend en ik keek op. Had hij nu serieus? Ik haalde opgelucht adem. 'Mag ik je nummer dan? Dan SMS ik je wanneer ik kan.' Ik knikte en onhandig haalde ik mijn telefoon uit mijn jaszak, een Nokia was het.
'Hier,' zei ik en gaf hem jet toestel aan. In een paar seconden had hij zijn nummer er al in gezet.
'Ik heb mezelf een berichtje gestuurd, nu heb ik de jouwe ook meteen.' Ik knikte glimlachend.
'Dan spreken we elkaar later nog wel eens,' zei ik en liep samen met hem de koffiezaak uit. Net op het moment dat ik me wilde omdraaien en naar huis toe wilde lopen hoorde ik hem mijn naam roepen.
'Erzo!' riep hij. 'Het doet er wel toe.' Zijn woorden schalden over de rustige straat en bleven in mijn oren gonzen. Hij draaide zich om en ik staarde hem na. Verward schudde ik mijn hoofd toen hij om de hoek verdwenen was en ging nu echt naar huis.
JE LEEST
Wat nooit had mogen zijn - LVDD Spin Off
Short StoryZielsgelukkig met mijn cafeïne bevattende drank liep ik de winkel uit, maar botste tegen iemand op. De koffie schoot omhoog en kwam op mijn jas en in mijn gezicht terecht... 'O, sorry.' ~ 'O, sorry,' zei hij en keek omhoog. Zijn ogen verraadde iets...