İyi Ki Var

1 0 0
                                    

Multimedya; Cansel ve Arhan

Utançtan kızarmıştım ve gözlerim dolmuştu.

- Sakın ağlama, halledeceğim.

Birden kucağına alıp alışveriş merkezine soktu. Etrafımızdaki insanların daha fazla bakmasına dayanamayıp gözlerimi yumdum derken bir anda beni indirdi. Mağazanın içindeydik ve hala gözler üzerimizdeydi.

- Sen uygun olanlardan al ben hemen dönerim.
Şimdi hiç ayıp olur falan diyemeyecektim ve kıyafetleri alacaktım. Koyu tonlarda kıyafetler aldım ve hemen kabine girip Arhan'ı beklemeye başladım. Kabinin dışarısından Arhan'ın sesini duyduğum gibi çıktım.

- Kıyafetleri ver ödeyip çıkalım.

Kıyafetleri uzatıp kabinden çıktım. İç çamaşır reyonuna gidiyordu. Ne olur düşündüğüm şeyi yapmasın diye içimden dualar ederken eline kırmızı bir iç çamaşır takımı aldı. Tamam yaptın bi iyilik neden kırmızı hayvan.
Kıyafetlerle kasaya gidip hepsini ödedi. Teşekkür etmek için bile yüzüne bakamıyordum. Elindeki küçük poşetle beraber mağaza poşetinide elime verip erkekler tuvaletine girdi. Bende hemen bayan wc yazan kapıyı hayvan gibi itip içeri daldım. Upss! Sanırım birine çarptım. Ama şuan ağrıdan doğrulamıyordum ve hemen boş olan tuvalete kendimi attım. İşlerimi halledip kapıyı açtım. En son karşımdaki yüzü kıpkırmızı olan kızı hatırlıyorum.

...

Arhan'ın Ağzından;

Cansel'i hala tuvaletin kapısında bekliyorum. Bu kadar uzun sürmesi garip Mira'yı olaylardan habersiz bırakıp eve göndermiştim, önüme çıkan ilk kızı durdurup Cansel'e bakmasını rica ettim.

- Bir kapı kitli içerden ses gelmiyor onun dışında tuvalet boş.

Teşekkür ettim ve kızı yolladım. Kapıyı açıp içeri girdim kitli olan kapıyı tıklatıp seslendim. Hiç ses yoktu. Cansel'in burada olduğuna emindim, kapıyı kıracaktım.

- Beyefendi ne yapıyorsunuz!?
- Bakın yanlış anlamayın, kız arkadaşım içeride hiç ses gelmiyor. Yardım edin.

Temizlikçi kadın cebinden anahtarları çıkarıp birini denememi istedi. Kapıyı açmamla şoka girmem bir oldu. Cansel'i kan içinde bırakacak kadar dövüp klozetin yanına atmışlardı. Önce kadını sakinleştirip ambulans çağırmasını istedim sonra Cansel'i kendime çektim gözleri aralıktı. Telefonumu cebimden çıkarıp Mira'yı bizden önce hastaneye gönderdim.

...

Cansel'in Ağzından;

Bu sefer gözlerimi açtığımda hastanedeydim, yanımda doktorlar vardı ve beni buraya Arhan getirmişti. Saçma hayallerim gerçekleşmişti ama kurduğum hayallerde bu kadar ağrı yoktu. Mira ağlıyordu. İyiyim demiştim ama inanmamıştı. Birazdan evlerine götüreceklerdi beni, birşeyim yoktu işte neden hala ağlıyordu.

...

- Cansel böyle iyi mi, bir yastık daha ister misin?
- İyiyim Mira bir bardak su istiyorum sadece onun dışında yanımda olmanı.

Eve geldiğimden beri benimle ilgileniyordu. Bu kız iyiki vardı. Uzun zaman sonra birinin benimle böylesine ilgilenmesi tarif edilemezdi.

Kaç gündür bölüm yayınlamıyordum. Okunmadığı için yazmak içimden gelmiyordu ama sonra düşündüm 3-4 bölümlük hikaye neden okunsun.
Bu bölümün saçmalığından özür dilerim. 🤗

Bu İşte Yalnızlık VarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin