Eşekgözlü'm

.. ve simdi nerdeyiz?

2013 yilinda 4'lü cafe'de yaşanan fiyaskodan bir kac gün sonra Ufukla barismistik. Hatta kisa bir süre sonra bir cift olmuştuk.
Öyle "benimle cikarmisin?" felan gibi klişe sözlerle degilde, "ya hergün birlikteyiz zaten sevgili olsak ya biz" şeklinde karar vermiştik buna.

Artik Ufuk olmadan bir günüm geçmiyordu, sürekli mesajlasiyor her aksam uyuyana kadar telefonla konusuyorduk.

2015 e kadar ailelerimizden habersiz bir iliski yasadik. Okulumuzu bitirdik, Gezdik, eğlendik, kisacasi birbirimize iyi geldik.
Ocak ayinin sonlarina dogru bir gün Annemle telefonda konusurken bende bir degisiklik  oldugunu ve nasil olsa subat ayinda beni ziyarete geleceklerini ve o zaman detaylarla konusmamiz gerektigini söyledi.

Ufuk'a bunu anlattigimda verdigi cevap karsisinda kalakaldim "Ailelerimizi tanistiralim". Nasil olacakti ki bu?

Ailem subat ayinda Türkiye'den geldi ve uzun bir planlamanin sonunda 2 gün sonra Ufuk ve Ailesini cay'a davet ettik. Ufuk Annesi, babasi,  kendinden büyük  Abisi Ayhan, onun sevgilisi Laila ve kiz kardeşi Emel ile gelmisti.
Bütün günü temizlik ve hazirlikla gecirmistik, bu sirada çoğu arkadasim gibi bana sirtini dönmek yerine her adimimda 10 senedir yanimda olan cocukluk arkadasim Özge vardi. Kapi caldiginda ben heyecandan dona kaldim ve Özge bana "Git ve kapiyi ac unutma sen güçlü bi kizsin bunu basaracagina eminim" dedi.

Aileler uzun bir sohbete dalmislardi, utancimdan Ufukla konusmamistim bile, sadece Ailelerimizin iyi anlasmasina seviniyordum. Ben tam düşüncelere dalmisken, Ufuk'un Annesinin cümlesi bir bomba gibi beynimde patladi: "O zaman sizde müsait olursaniz iki hafta sonra kizimizi gelip isteyelim, bu isin bi adi konulsun."
Herkes döndü bana bakti. Bu neydi simdi? Bu planda yoktu, sadece tanisacaklardi. Ne istemesi?
Beynimdeki ikinci patlamanin sebebi annemdi: "tabiki efendim buyrun gelin."

2 hafta sonra Ufuk Ailesiyle beni istemeye gelmisti. Ev cok kalabalikti tüm aile dostlarimizi davet etmisti Annem, sonucta hepsi benim küçüklügümü biliyorlardi öz ailemden farki yoktu hic birinin.
Kafama takilan herkes icin küçük benim icin büyük bir sorun vardi; saatler sonra söz yüzüklerimiz takilacakti ama Ufuk bana hala evlenme teklifi etmemisti. Sacmaydi ..
50 kisiye kahve yapip servis ettikten sonra sira damat kahvesine gelmisti, bol tuzlu olanindan hemde :-) Ufuk'a kiyamadigim icin kahveyi götürmeden bir yudum da ben ictim, sonucta bundan sonra hayat müsterekti degil mi ama? Kahve'nin tadi gercektende igrencti, ama Ufuk hepsini icmisti.
Sira yüzükleri takmaya geldiginde Ufuk ondan önce herkese önemli birseyler söylemek istedigini acikladi. Aklima gelen sey bir kac gün önce yaptigimiz konusmaydi, evlenmek icin 2 sene beklemek istiyorduk ve bu sürede kimsenin bize baski yapmasini istemiyorduk. Ben herhalde bunlari söyleyecek diye düşünürken,  Ufuk elimi aldi ve önümde diz çöktü.  Daha ne oldugunu idrak edemeden gözlerime bakarak "benimle evlenirmisin?" Diye sordu.  O an ne yapacagimi nasil bi tepki verecegimi bilemedim büyüklerin karsisinda utanmistim ve kisik bir "evet"den baska bir tepki de verememistim.
Ardindan yüzüklerimiz takildi.
Ne kadarda mutluydum, artik Ufuk sadece benim hayatimda degil Ailemin de hayatina girmisti!

Annemler Türkiye ye dönmeden Mayis ayinda büyük bir nişan yaptik. Mutluydum, sevdigim adamla nisanlaniyordum ..
Nisanimiz rüya gibi gecmisti, düğün gibiydi adeta kalabalik ve neşeli :-)

Suan 2016 yilindayiz, 1 ay önce Türkiye'de düğün alışverişimizi yaptik ve 7 ay sonra  düğünümüz var.

herkes öyle saniyor, peki ya biz ne düşünüyoruz?