Одод түгсэн шөнийн тэнгэриийг ширтэн бяцхан лусын дагина дотроо нэг л зүйлийг мөрөөдөх ажээ.Нэг ч өдөр болтугай хүн болж үзэхийг мөрөөдсөөр аль хэдийн 17 насыг ардаа орхижээ
Маринагийн талаас
Далайн хажуудах амралтын газар руу усан дотроос хөгжилдөн тоглох хүмүүсийг нууцаар харна. Шаргал үстэй,өндөр, өндөр хамартай тэр л залууг олон жил харж дээ.Харин тэр намайг мэдэхгүй.Бүр лусын дагина байдаг ч гэж мэдэхгүй байх.Тэр залуугийн нэрийг хэн гэдэг бол.Би ч өрөвдөлтэй юм аа
Катерина:Марина өдөржингөө тэрнийг харж суулаа.Залхдаггүй юм уу
Би:Үгүй ээ
Катерина:Аав чамайг ингэж хамаагүй далайгаас ил гарч болохгүй гэсэн ш дээ
Би:Аав байнга л тэгдэг шүү дээ
Катерина:Таниж мэдэхгүй залууд зүрх сэтгэлээ ингэж хамаагүй өгч болж байгаа юм уу
Би:Зүрх сэтгэлийг удирддаг бол ч сайхан байхсан
Катерина: Марина минь дээ эндээс явцгаая хүмүүс харах нь байна
Катеринаг далай руу шумбан ороход би ч даган хойноос нь орлоо.Гүн рүү нь явах тусам өнгө өнгийн загас хажуугаар өнгөрч,ургамлууд урсгалаа даган алгуурхан хөдөлнө.
Эцэс төгсгөл нь үл мэдэгдэх энэ далайгаас яагаад гарахыг хүсээд байгаа өөрийгөө ойлгохгүй нь.
Катерина:Удахгүй чиний төрсөн өдөр болох юм байна.Ааваас юу хүсэх гэж байна даа хонгор минь
Миний нүд сэргэн:Би яагаад санасангүй вэ.Нээрээ тийм ш дээ.Тийм ээээээээ
Катерина:Би чиний бодлыг бараг л таамаглаж байна.Гэхдээ аав зөвшөөрөх нь юу л бол доо
Би:Аав зөвшөөрөхдөө л зөвшөөрнө
Катерина:Яагаад ийм сайхан сүүлээ хүмүүсийн тэнэг хөлөөр солих гээд байгааг чинь ойлгохгүй л байна шүү
Катеринатай ярилцсаар нэг л мэдэхэд шөнө болжээ.Катерина унтсаны дараа чимээгүйхэн хажуугаар нь гаран далайн эрэг рүү сүүлээ хөдөлгөсөөр ирлээ.Урьдын адил тэнгэрт гялалзах оддыг ширтэн суухад нүдний үзүүрт усны хоолой харагдав.Өмнө нь яагаад хараагүй билээ гэж бодон нэг л мэдэхэд хажууд нь ирсэн байв.Сониуч зан хөдлөн усны хоолойгоор орон цааш явлаа.Явсаар...явсаар л...Гэнэт усны хоолойн төгсгөл ирэхэд урдаас минь хэсэгхэн ус угтав.Эргэн тойрноо хартал байр,машин.Би хүний ертөнцөд ирчихлээ гэж үү О_О
