ŞARAP KIRMIZISI

BÖLÜM 2 - SEÇİM -

Sıkılmış bir şekilde babamı ve esmer adamı izliyordum. Bitmek bilmeyen gizli konuşmaları beni baymıştı. Bana destek çıkarcasına Mavi'de oflayınca yalnız olmadığımı anladım. Anneme dönüp '' Nedir bu gizli konuşmalarının sebebi'' diye sordum şüpheyle. Bir saattir oradan oraya gidiyorduk. ''Ne sen sor ne de ben söyleyeyim Gece'' dedi annem, belli ki bu olanlar hoşuna gitmiyordu. Babam bize dönüp eliyle gelin işareti yaptı. Onlara doğru yürürken esmer adamı hatırlamaya çalışıyordum. ''İçeri geçin siz, Hakan size eşlik edecek'' dedi babam. Hakan kim diye bakınırken baby face olan bize doğru geliyordu. Kapıyı açıp önden geçmemizi sağladı, kapıyı kapattıktan sonra önümüze geçip bize yön verdi. Spor salonunun içinde gezerken alt kata doğru yol aldık. Koridor boyu ilerledikten sonra son kapıyı açıp içeri girmemiz için eliyle buyur etti. Annem teşekkür ederken Hakan başıyla onayladı ardından odadan çıktı. 

Odayı aydınlatan loş ışık ortamı tam uyku moduna getirmişti. Oda iki salon büyüklüğündeydi ve odadın en köşesinde iki tane tek kişilik yatak vardı. Diğer köşesinde de üç kişilik iki tane deri koltuk, büyük bir televizyon ve iki koltuk arasında da orta sepha vardı. Mavi yataklardan birine kendini atarken annemde koltuklardan birine oturdu. Uykum vardı ama kafamdaki soruları birinin yanıtlaması gerekiyordu. Annemin yanına gidip oturdum. Onu yandan incelediğimde çok düşünceli gözüküyordu, annemde görmeye alışık olmadığım bir yüz ifadesiydi. Annem her zaman neşeli ve pozitif bir insandı. '' İyi misin anne'' diye sordum dediğimi duymamış gibi odaklandığı yere bakmaya devam ediyordu. Elimi omzuna koyup '' anne,sana diyorum'' dedim. ''Efendim kızım,ne dedin'' dedi artık ne düşünüyorsa soyutlanmıştı. '' İyi misin diye sormuştum'' dedim annemin asık suratını incelerken. ''Yoruldum biraz,merak etme iyiyim hadi git sende uyu'' dedi zorla tebessüm ederek ve yanağımdan öptü. Soru sormaktan vazgeçip oturduğum yerden kalktım ve Mavi'nin karşısındaki tek kişilik yatağa gidip yattım.

Hakan Kılıç

''Selim abi yengeyi ve kızları odaya dinlenmeleri için götürdüm,istersen sende biraz dinlen'' dedim. Yarın çok uzun bir gün olacaktı. Büyük bir işe kalkışıyorduk ve bunun için Selim abiye ihtiyacımız vardı. '' Şu dosyayı biraz daha inceledikten sonra dinleneceğim Hakan'' dedi kafasını kaldıramadığı dosyadan. Onaylarcasına kafamı salladım. ''Rüzgar bi gelir misin kardeşim'' dedim, Rüzgar oturduğu koltuktan kalkıp yanıma geldi '' Ne oldu Hakan'' dedi stresli bir şekilde. Omzundan tutup Selim abinin yanından uzaklaştırdım. ''Bak Rüzgar bu yaptığımız doğru değil. Selim abiyi ve ailesini de tehlikeye atıyoruz. Bu bizim meselemiz,onları neden peşinden sürüklüyorsun'' dedim. Eğer bu işe onlarda karışırsa ve duymaması gerekenler duyarsa hiç iyi olmazdı. ''Sen karışma Hakan bir bildiğim var. Onlara zarar gelmesine izin vermem,vermeyiz'' dedi omzumu sıkarken. '' Sen bilirsin ama yine de onları bu işe karıştırmamalıydık'' dedim.

Gece Çağlayan

''Mavi kalk şu yataktan'' diye söyleniyordum. Mavi kadar uykucu bir insan görmedim ben. ''Ya abla bırak uyuyacağım'' diye mırıldanıyordu,bir yandan da çekiştirdiğim yorganını üstüne çekiyordu. ''Kalksana kızım'' dedim hala yorganı üstünden çekmeye çalışıyordum. ''Abla uyku katili olarak ilan ediyorum seni'' dedi tek gözü kapalı yataktan kalkarken. Ben zaferle başımı ve omuzlarımı dikleştirirken Mavi'de tek gözüyle banyoyu bulmaya çalışıyordu.

''Uyandınız mı kızlar'' diyen annemin sesi kendinden önce gelmişti. ''Eveet'' diye aynı ses tonuyla karşılık verdim. ''Mavi hadi kızım ka- .. inanmıyorum, Mavi bu saatte uyanmış'' diyen annem şaşkınlıkla elini ağzına götürmüştü.  O sırada da Mavi banyodan çıkmış anneme boş boş bakışlar atıyordu. ''Uykularımın katili,prenslerimin düşmanı ablamı tebrik edebilirsin anne'' dedi gözlerini devirerek. Ben kıs kıs gülerken annem bize anlamayan gözlerle bakıyordu.