Through the Dark (1D Fanfiction)

Hoofdstuk 93: Engste droom ooit

Pov Harry

Ik word wakker door geschreeuw uit de kamer naast mij. Ik wrijf in mijn ogen en ga dan rechtop zitten. Liam ligt in de kamer naast mij. "NEE, NEE, NEE." Schreeuwt hij. Je kan de pijn en angst in zijn stem horen. Ik spring meteen mijn bed uit om naar hem toe te gaan en hem wakker te maken en te troosten. Ik trek snel een joggingbroek en shirt aan en loop dan mijn kamer uit.

Zodra ik op de gang sta, gaat Liam's deur ook open. Ik loop naar hem toe en leg mijn hand op zijn schouder. "Li, alles goed?" Vraag ik voorzichtig. Maar mijn arm wordt weg geslagen en Liam rent huilend richting de trap. Zayn komt nu ook zijn kamer uit en vraagt: "Wat is er aan de hand?" Ik haal mijn schouders op en antwoord: "Geen idee, maar laten we maar achter hem aangaan." Zayn knikt en we rennen snel achter Liam aan. Liam is al bijna onderaan de trap en wij volgen hem snel. Ik heb werkelijk geen idee wat hij gaat doen, maar het is heel duidelijk dat hij in paniek is.

Uiteindelijk rent Liam naar de bus toe en bonkt hard op de deur. Wij rennen ook snel naar de bus toe. "Liam, wat is er aan de hand?" Roep ik, terwijl we naar hem toe rennen. Liam antwoord niet en blijft op de deur bonken. Een hele slaperige Louis doet de deur open en vraagt: "Wat is er?" Maar Liam duwt Louis meteen opzij en rent naar binnen. Louis kan nog net overeind blijven staan. We kijken Liam geschokt na en gaan dan ook de bus in. Als we de bus inlopen, staat Liam voor het bed van Niall met het gordijn in zijn handen. Hij haalt diep adem en schuift dan het gordijn open. Zodra Liam Niall ziet liggen, zakt hij door zijn benen en gaat tegen de wand zitten. Hij legt zijn hoofd op zijn knieën en begint hartverscheurend te snikken. We lopen allemaal naar hem toe en strelen door zijn haar en over zijn arm of been. Zayn probeer Liam overeind te krijgen en zegt: "Kom Li, dan gaan we even op de bank zitten."

"Liam, kun je ons vertellen wat er aan de hand is?" Vraag ik, zodra we op de bank zitten. Louis slaat zijn armen om Liam heen en Liam verstopt zijn gezicht in Louis' shirt. "Niall... Niet wakker... En beweegt niet... En zijn hartslag... Ambulance... Alles gedaan wat ze konden..." Snikt Liam. We kunnen er niets wijs uit worden. Louis duwt Liam een stukje naar achteren en zegt: "Li, rustig ademen. Je bent aan het hyperventileren." Liam schudt zijn hoofd en zegt: "K-kan i-i-ik n-ni-iet." Ik ga op mijn hurken voor Liam zitten en zeg: "Liam, kijk mij eens aan." Zodra hij mij aankijkt, ga ik verder: "Goed zo. Doe met mij mee. Adem diep in." Ik adem zelf diep in en zie dat Liam het ook doet. Ik hou mijn adem even vast en adem dan weer uit. "Rustig uitademen, Li." Als ik zie dat hij langzaam uitademt, zeg ik weer: "Goed zo Li, nu weer diep inademen." Zo ga ik ongeveer een minuut door, totdat Liam weer rustig ademt. "Goed zo, LiLi. Kun je nu rustig proberen te vertellen wat er aan de hand is?" Zegt Zayn. Liam knikt en verteld: "Ik had een nachtmerrie. We probeerde Niall wakker te maken, maar het lukte niet en toen voelde ik dat hij geen hartslag meer had. Ik ben hem gaan reanimeren tot de ambulance er was en toen ging hij naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis moesten we lang wachten en toen kwam er eindelijk een arts, maar die zei: "We hebben alles geprobeerd wat we konden." Ze konden Niall's hart niet meer op gang brengen. Hij... Hij..." En weer begint Liam te huilen. De rillingen lopen over mijn rug. Dit is echt verschrikkelijk en ik snap ook meteen waarom Liam zo overstuur is.

Ineens staat Niall voor de bank en hij kruipt meteen bij Liam op schoot. "Ik ben er nog, Li. Ik ben niet dood. Het was maar een nachtmerrie. Ik ben er nog en ik voel me helemaal goed." Zegt Niall, terwijl hij zijn armen om Liam heen slaat. Liam snikt zachtjes: "Het leek zo echt. Ik was zo bang." "Shh, het is al goed, LiLi. Alles is goed." Troost Niall hem.

Als Liam gestopt is met huilen, staat Niall op en steekt zijn hand naar Liam uit. Liam pakt zijn hand aan en Niall loopt met Liam naar de bedden terug. Wij volgen hen en Zayn en ik besluiten ook in de bus te blijven slapen. Als Liam in zijn bed gaat liggen, gaat Niall bij hem liggen. "Ik ben en blijf hier en ik ga niet dood. Oké?" Liam geeft hem een glimlach en knikt. Daarna lacht Niall even en zegt: "Jullie zijn hopeloos zonder mij, dus ik mag niet doodgaan. Ik bedoel, wie zorgt er dan dat jullie bij Nandos gaan eten. En wie moet er dan voor zorgen dat jullie leven een beetje spannend blijft, zonder mijn paniekaanvallen en woede-uitbarstingen zouden jullie je echt dood vervelen. En nog het belangrijkst, wie zorgt er dan dat al het eten uit de koelkast op gaat." We lachen allemaal even en zelfs Liam lacht even. Ik ben blij dat Niall er een grapje van kan maken en Liam weer aan het lachen maakt, maar bij de gedachte aan de droom van Liam, lopen de rillingen al weer over mijn rug.

Ik heb zo hard gelachen om jullie reacties. Sorry, maar ik moest dit gewoon ff doen. Ik zou Niall NOOIT dood laten gaan!!! 

Ik wilde jullie eigenlijk nog wat langer in spanning houden, maar Gemini336 heeft mij een verrassing beloofd als ik zou updaten. Ik wilde het eerst alsnog niet doen, maar ik werd nieuwsgierig. 

Oh en het volgende hoofdstuk komt weer goede en grappige gebeurtenis.