Through the Dark (1D Fanfiction)

Hoofdstuk 97: Nieuws

Pov Harry

Jezus, ik dacht echt dat ik gek geworden was. Ik snapte er echt niets van, maar toen Niall begon te lachen, viel alles op zijn plek. Ik denk dat ik dit ook wel verdiend had. En eerlijk gezegd deed het mij heel goed om Niall zo vrolijk te zien. Het is voor het eerst sinds het ongeluk dat Niall weer een grap uithaalt, terwijl dat normaal dagelijks gebeurde. Hopelijk is dit weer een stap vooruit.

We hebben nog een tijdje zitten lachen met elkaar, maar uiteindelijk werden we opgebeld door Paul, onze tourmanager, bodyguard, babysitter en eigenlijk gewoon tour papa, met de vraag of we even langs wilde komen. Dus we lopen nu de arena weer in. Hij wacht op ons bij de ingang en we lopen naar een klein kantoortje. Het is echt een hele kleine ruimte. We passen er maar net in. "Oké, jongens. Ik wilde jullie wat dingen vertellen over het concert van morgen." Begint hij. We kijken hem verbaast aan. We hadden alles toch al gehoord? Hij gaat verder: "Ik kreeg vandaag te horen dat er veel media bij zal zijn. Aangezien iedereen die val van Niall op tv gezien heeft, wil elke nieuwszender het concert filmen om te kijken hoe het nu met Niall gaat. Er zullen dus veel camera's aanwezig zijn, maar probeer ze maar gewoon te negeren." Ik zucht. Niall is al zo zenuwachtig voor dit optreden. Zayn zucht ook geïrriteerd en zegt: "Ze willen gewoon beelden hebben voor als het weer mis gaat."

We zijn nog midden in een discussie, als ik aan mijn mouw getrokken word. Ik kijk opzij, naar Niall en meteen fluistert hij: "Haz, ik denk dat ik een paniekaanval heb." Ik streel zachtjes over zijn rug en fluister terug: "Rustig maar. Alles komt goed. Probeer rustig te blijven ademen. Diep in- en uitademen." Hij begint zachtjes te huilen en zijn ademhaling wordt steeds sneller. Louis kijkt bezorgt naar Niall en zegt: "Niall, je hebt een paniekaanval." Niall kijkt Louis met, wat een glimlach had moeten zijn, maar meer een grimas is aan. "Goh, meen je dat nou?" Zegt hij sarcastisch. Niall legt zijn hoofd in zijn handen en ademt een paar keer diep in en uit.

Als hij weer rechtop gaat zitten, kijk hij in paniek om zich heen. "De muren... Z-ze komen op me af." Zegt hij. Meteen begint hij weer te hyperventileren. We gaan meteen allemaal om hem heen zitten en ik zeg: "Doe je ogen maar dicht en adem diep in en uit, Nialler. Alles komt goed." Niall sluit zijn ogen, maar blijft te snel ademen. Hij trilt helemaal. Louis legt zijn hand op Niall's schouder en verteld: "Hé Niall, weet je nog toen je mij voor het eerst 'Tommo' noemde? Je was toen zo blij, probeer daar maar aan te denken. En toen je Harry voor het eerst 'Hazza' noemde, toen moest Harry zelfs huilen van blijdschap. En die eerste repetitie, dat was echt gestoord. En het eerste optreden, dat deed je echt geweldig!" Niall begint langzamer te ademen. "En het tweede optreden ging zelfs nog beter. Je had overgeven en kwam toch gewoon het podium weer op. We waren toen echt trots op je. En een paar dagen later kwam je erachter dat je nog steeds gitaar kon spelen en ook nog alle liedjes kende. Dat was echt ongelooflijk. En weet je nog dat je Zayn en Harry wakker ging maken met pannendeksels? En toen je je ons videodagboek herinnerde van X Factor? Waar ik zout in mijn beanie deed. En als laatste natuurlijk je geweldig grap van net met Harry. Niall, je doet het allemaal zo goed. We zijn echt ongelooflijk trots op jou." Gaat Louis verder. Niall is gestopt met huilen en trillen en ademt weer rustig. Met een kleine glimlach doet Niall zijn ogen weer open en zegt: "Dank je Lou." Hij legt zijn hoofd tegen mijn schouder en sluit zijn ogen weer. Al snel doet hij zijn ogen weer open en zegt: "Ik wil repeteren." Bezorgt vraagt Liam: "Zeker weten?" Niall knikt hevig, dus we besluiten nog een keer te repeteren. 

Ugh, vandaag mijn eerste schooldag gehad. Ik ben echt gesloopt. 

Ik ben te moe om hier nog een heel verhaal te schrijven... dus... doei... xD