Can mısınız desem,bal mısınız desem? Çook teşekkür ederim. Keyifli ve huzurlu okumalar dilerim.💋✨
•••
Rüyalarımı deniz kızlarının süslediği zamanlardan biriydi,deniz kızlarını çok severdim ve bir günlüğüne mercanların,yosunların,incilerin arasında gezinmek için her şeyimi verebilirdim. Bu uğurda asla boynumdan çıkarmadığım deniz kızı kolyemi bile feda edebilirdim,bir deniz kızı olacaksam o kolyeye ihtiyacım kalmayacaktı,değil mi?
Pembeliğin esir aldığı odamda,pencerenin önünde babamı bekliyordum,bugün bana o masal okuyacaktı. Aylardan ocaktı ve saat dokuzu biraz geçiyordu ama babam hala annemle aşağıda bir şeyler konuşuyordu. Ve annem sürekli bağırıyordu ona,normalde hiç böyle yapmazdı.
Pencerenin önünde cama vuran kar tanelerini izliyordum,ellerimi sıcak kalorifere yaslamıştım ve gözlerimin kapanmaması için direniyordum. Babam bana masal okumadan uyuyamazdım.
Kapı açıldığında onlara döndüm,ikisi de yanıma gelerek beni öptü,annem gitti. Babama bakmadı bile. Sözlere gerek yoktu küçük bir kız çocuğu için,sevgi dolu bir evde büyüdüğünüzde,o sevginin önüne biraz öfke çöktüğünde hissedersiniz. Annem babama öfkeliydi.
"Gel bakalım deniz kızı," dedi ve gülümseyerek kucağına aldı beni babam,bir hamlede beni kaldırmıştı,babalar ne kadar güçlüydü öyle! Hayrandım ona.
"Çok uykun var gibi görünüyor," diye mırıldandı ve beni yatağıma yatırdı,o da yanıma oturdu. Işığı kapatıp gece lambasını yaktığında göğsüne yaslandım hemen. Orası çok güvenliydi.
"Hangi masalı okuyalım bugün prenses?" diye sordu bana. Bazen deniz kızı oluyordum,bazen prenses. Küçük kız çocukları babalarına öyle güvenirler ki,bunun ötesine geçebilen hiçbir şey yoktur. O size prenses diyorsa siz dünyanın en güzel prensesisinizdir artık.Öyle bir inançla söyler size bunu.
"Annem neden sana bağırdı?"
Bana 'bazen böyle olur' veya 'bazen anneler babalara kızabilir' gibi saçma bir cevap vermek yerine doğrudan gerçeği söyledi.
"Çünkü onu üzdüm."
"Çok mu?"
"Çok değil.Sanırım kalbi kırıldı. Nasıl onarabilirim?"
"Öp."
Gülümseyerek başımı okşadı,gözlerimi kapattım.
"O sana bağırdığında sen neden hiçbir şey söylemedin?"
"Çünkü haksızdım deniz kızı."
"Ama insanlar haksız olduklarında bile bas bas bağırıyor," dedim. Gözlerime uyku çöküyordu,dinlenmeleri için kapattım,uyumayacaktım.
"Evet,öyle." Sesi yumuşacıktı,salt bir güveni aşılıyordu bana. "Ama Selin,birini sevdiğin zaman,kendinden ödün vermen gerekir.İnsan karşısındaki için kendinden vazgeçebiliyorsa o gerçek sevgidir. Beni anladın mı,prenses?"
Uyku tohumları tüm vücudumu esir alırken kafamı iki yana salladım. "Anlamadım baba."
Koca elleri saçlarımda dolanırken durdu ve güldü,saçlarımda bir öpücük hissettim.
"Anlayacaksın," dedi. Sonra da ekledi. "Beni umarım bir gün anlayacaksın,deniz kızı."
Taksi aşina olduğum evin önünde durduğunda anılarımdan kurtuldum,parayı ödedim ve taksiden indim.Beni güçlü bir rüzgar ve yağmur karşıladı.Nisan ayına göre anormal bir havaydı,üzerimdeki cekete sarınarak adımlarımı hızla binaya yönelttim,asansöre bindim.Üçüncü katta indiğimde dairesinin önünde durdum ve kendime birkaç saniye verdim.
