Özür,özür,özür dilerim.Bölüm fazla gecikti,farkındayım.Aklım o kadar bulanık ki iki kelimeyi bir araya getiremedim,içime sinen tek bir cümle yazamadım.Ve içime sinmeyen bir şeyi de yayınlamaya elim gitmedi.Upuuuuuzun bir bölüm olmadığını da farkındayım,umarım biraz olsun keyif alırsınız.Birkaç bölüm içinde hoşunuza gidecek bir şey yapmayı düşünüyorum,belki birkaç tahmin vardır? Son olarak,sabrınız ve yorumalarınız için çok teşekkür ederim.Keyifli ve huzurlu okumalar dilerim,mutlu pazarlar 🎈💋✨🙏🏻
•••
Ateşten yanmak ve acıdan yanmak birbirine benzemez,diye bir cümle okumuştum bir kitapta,lise yıllarımda. Ateşin acısı korkulu olandır,istenmeyendir,beklenmeyendir.
Acıdan yanmak daha farklıdır.O acı korkutmaz,o acı ürkütmez seni.Kucak açarsın,sarıp sarmalarsın,seversin o sancıyı.İçten içe bitmesini hiç istemezsin.Çünkü acı bittiğinde,geriye tutulacak hiçbir dalın kalmadığını bilirsin.Acıyı sevmek belki biraz mazoşistlik,belki biraz delilik.Ama der ya zaten tutkulu şair,sevmek zaten bir delilik!
Barda geçirdiğimiz o geceden sonra,sürekli kendimi sorguluyordum,acı çekip çekmediğimi.Hislerim birbirine bulanmıştı,içlerinden çekip koparamıyordum düşüncelerimi.
Sarp almıştı Ali'yi kollarımdan,hem o hem de ben o kadar kötü durumdaydık ki tek bir cümle söyleyememiştim ona.Oysa hiç bırakmak istemiyordum onu,bırakmamam lazımdı,benim ona yardım etmem lazımdı.O bana,ben ona.Biz muhtaçtık.
Ama bazen olmuyordu.Gerçekten,olmayınca olmuyordu.
"Fırtına çıkacak," diye mırıldandı Savaş.Onaylarcasına kafamı salladım.
Kanepeye yayılmış,cumartesi keyfi yapıyorduk.Gözlerimi televizyondaki filmden çekmeden tabağımdaki makarnadan bir çatal daha aldım.
"İçimdeki fırtınalar-"
"Edebiyat yapma Savaş."
Gözlerini devirdi ve makarnasını yemeye devam etti.
"Ali'yle konuştun mu?"
Bu sefer kaşlarını çatan taraf ben oldum. "Neden Ali'yle konuşayım?"
"Öylesine sordum."
"Lena yanında,Savaş."
Kafasını iki yana sallayarak elindeki tabağı sehpaya bıraktı.
"Birlikte değiller,Selin."
"Olmak için çabalıyorlar."
"Lena çabalıyor.Ali darmadağın."
Derin bir nefes alarak ben de tabağımı sehpaya bıraktım.İştahım kaçmıştı.
"Elimden bir şey gelmiyor Savaş."
"Ona aşık mısın?"
Duyduğum cümleyle vücudumdaki tüm tüyler havalandı,dudaklarım aralandı ve kaşlarım çatıldı.Benim kendi içimde kendime sormaya korktuğum soruları bir anda yöneltmesi beklediğim bir şey değildi.
"B-bilmiyorum."
"Ne demek bilmiyorum? Aşık olunca anlamıyor musun kızım?"
"Ne bileyim ben ya,bana neden soruyorsun? Bin kere aşık oldum sanki!"
"Hasbinallah ya."
Ayağa kalktığında gözlerimle onu izledim,salonun ortasında dolanmaya başladı.Bir şeyler düşünüyor,bir şeyler tartıyor gibiydi.Aklına gelen şeyle heyecanla bana döndü.
