FanFiction over de twee bekende zanger(es): Selena Gomez en Charlie Puth.
Als Selena en Charlie samen een nummer opnemen, blijkt het later dat het heel goed met hun klikt.
Tot dat er dingen veranderen, Charlie krijgt een ongeluk en ligt in het zie...
Vandaag is de dag dat ik naar Texas ga. Eigenlijk is het 5 uur 's ochtends, maar oké. Daar woont mijn familie, die ik al een tijdje niet heb gezien. Ik mis ze heel erg. Ik heb vaak met mijn moeder gesms'd en gebeld en ik vind het wel tijd worden om weer mijn moeder en zusje te zien.
Ik pak mijn spullen in en al dat soort dingen.
Als ik klaar ben neem ik mijn koffer mee en ga met de lift naar beneden, naar buiten, in de auto. Op weg naar het vliegveld.
Uren later zit ik het vliegtuig. Ik kon niet eens normaal lopen om naar dit vliegtuig te komen, maar ja.. Zo is mijn leven en ik heb er zelf voor gekozen. Ja sorry, ik heb het al eerder gezegd.
Ik pak mijn telefoon en maak een snap.
Ik typ: going home *insert heart eyes emoji*.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik plug mijn oortjes in mijn telefoon en stop de oortjes in mijn oor. Volgen jullie het nog?
Ik sluit mijn ogen en val al snel in slaap.
Ik word wakker en op dat moment zegt de piloot: 'over een paar minuten gaat het vliegtuig landen.'
Ik wrijf in mijn ogen. Dan denk ik na en besef me dat ik al 2 uur heb geslapen, maar nog steeds ben ik moe dus besluit ik maar om weer te gaan slapen. Als ik wakker word, staat het vliegtuig al stil. Ik rek en strek me uit en sta dan op. Ik stop alles in mijn tas en loop de "deur" van het vliegtuig uit. Ik loop de trap af en loop snel naar het vliegveld toe.
Al mijn fans zijn aan het juichen en gillen. Ik zou ze zo graag allemaal een knuffel willen geven en een foto willen maken, maar dat neemt zoveel tijd in beslag en ik wil optijd bij mijn moeder en zusje zijn.
Ik stap de auto uit en staar een tijdje naar mijn huis. Meer mijn moeders huis, maar ik vind het ook wel mijn huis.
Ik loop naar het huis toe en druk de deurbel in en klop nog even op de deur, nadat ik de deurbel in heb gedrukt. Gelijk wordt de deur opgegooit en kijkt mijn moeder me aan met twinkelende ogen. 'Ik heb je zo gemist, Selena.' Ik geef mijn moeder een knuffel, 'ik heb je ook heel erg gemist, mam,' zeg ik met een glimlach op mijn gezicht ookal kan ze het niet zien.
Ze duwt me weg met haar handen op mijn schouders. Dan zie ik dat ze aan het huilen is, 'ah mam, niet huilen.'
'Selena. Ik heb je zolang niet gezien, logisch dat ik moet huilen,' zegt mijn moeder lachend terwijl er een traan over haar wang rolt.
Ik geef mijn moeder nog een dikke knuffel en loop dan het huis binnen.
