Yolun Sonu AŞK

Affettin mi?

Kapıya yaslanmış bir elinde kumaşla elini sarmış bir kerem vardı gözlerime inanamamıştım.
"Kerem" diyebildim sadece kalkıp ona sarılmak istesemde sarilamiyordum çünkü  ellerim bağlı ve keremin karşısında yarı çıplaktım.
Kumaş ta  kan lekesini görünce "kerem ne yaptın sen" dedim "iyimisin neyin var"
"Ben iyiyim sana bir sey yaptımı o herif"dedi öfkeli korku dolu ve merhametli bir sesle .
"Hayır yapmadı"dedim heyecanla. "Beni artık çözermisin".
"Tabi" diyerek yanıma geldi ve ellerimi çözdü bir anda boynuna sarıldım onun kolları bana güven veriyordu. Onun kollarının arasında hiç bir şeyden korkmuyordum.
"Kerem ne yaptın uraza" dedim meraklı gözlerle.
"Hak ettiğini yaptım "
"Tamam hadi burdan bir an önce gidelim " dedim üstümü toplaya toplaya kapıya yöneldim kerem de arkamdan geliyordu sonra koridorda önüme geçip "arkamda dur" dedi .
Uraz yerde öylece yatiyordu. Gördüğümde şok geçirmiştim.
Bir an önce evden çıktık.
Keremle ayrı ayri arabalarımıza binip benim eve gittik.
  1.30 saat içinde evdeydik.
Arabalarımızdan inip merdivenden aşağıya inerek evimin kapısına ulaştık.  Kapıyı açarken elim titriyordu ağlamak üzereydim bir an düşecek gibi oldum ama kerem tutmuştu ve elimden anahtarı alıp kapıyı açtı.
"Sen geç içeri otur ben üstümü değiştirip gelicem bir de duş alıcam "
"Tamam sen rahatına bak"
"Ha kerem, dolapta yiycek bir şeyler var açsan "
" tamam bakarım birazdan" demişti.  Duş alıp üstüme salaş bir gri tişört ve kısa kot şortumu giyip merdivenlerden aşağı inerken dikkatimi ayakta durup komidin üzerinden  aldığı notu okurken gördüm.   Birden beni görünce elindeki notu arkasina saklayıp  "heyy hande seni bir yere götürücem gel benimle" deyip elimden tjtup çekmeye başladı.  "Heeeey  kereeem nereye gidiyoruz" diye bağırdım.
Oda hiç bir şey soylemeden arabanın kapısı açıp benim binmem için eliyle harek yaptı.
Bindim ve meraklı gözlerle ona bakmaya başladım.  Hemen arabaya binip çalıştırdı  .
"Kerem nereye gittiğimizi hala söylemedin"  "vardigimizda göreceksin şimdi sus lütfen"
Dedi bende resmen emrine itaat ettimiştim.
..........
.....
.....
Yarım saat sonra
Geldiğimiz yer bir uçurum kenarıydı ama öyle bri uçurum degildi müthiş  bir yerdi ve gün batımın tam bitişine denk gelmiştik deniz masmavi gözlerimi alamıyordum.

Ilerledikçe uçurumun kıyısına geldiğimi kerem omzuma elini koyuncaya denk anlamıştım.
"Tanrım ne işim var burada"
"Tamam gel korkma senin düşmene asla izin vermem" dedi gözleri gözlerimin derinliklerine inmişti resmen.
"Kerem neden buradayız."
"Bana herseyi anlat o pislik sana önceden dokundu mu? Diye sordu.
"Hayır kerem neden anlamiyorsun" diye bağırdım.
"Neden bağırıyorsun sana bir soru soruyorum"
" Ben bagirmiyorum sadece sana anlatamıyorum kerem"
"Tamam peki  seviştiniz mi?"
"Hayır kerem,  uraz bana sahip olmadı tamam mı beni buraya bunu sormak icin mi getirdin?"
"Hayır biraz kafa dinlemek istiyorum "  dedi ve yemyeşil çimenlere uzandı sonra kafasını kaldırıp bana baktı. "Neyi bekliyorsun hadi sende uzan" dedi ukala bir tavırla.  "peki"  çıktı ağzımdan sadece.

O kadar iyi gelmisti ki bu çimen
Ruhumun dinlendiğini hissediyordum.  Bu mutluluk kaçınılmaz bir tutkuydu.  Kerem yanimda ve gokyuzunu izliyorum. 
" kerem" diye dönüverdim sol kolumun üstüne kerem de "efendim güzelim"  diye ekledi.
"sana bir sey sorabilirmiyim"
"tabiki sorabilirsin "
" beni eskisi gibi seviyormusun?"
"eskisi gibi mi? "
" evet eskisi gibi"
"eskisi bunun yaninda az kalır güzelim"
"peki" dedim onu bile icimden demistim.   

1 hafta sonra 😊

Gözlerimi açtığımda perdenin arasından sızan güneş ışıkları gözlerimi kamaştırıyordu.   Telefonum çalmaya baslayinca yatakta sola donup komidinin ustunde israrla calan telefonuma uzandim ve arayan maria'ydı. 
"ne var ne istiyorsun"
"konusmamiz lazim"
"benim seninle konusacak bir seyim yok"
"hande cidden onemli telefonu kapatmam lazim sana adresi konum olarak gondericem saat 2'de orda ol "
" tamam"
Ne istiyor ki şimdi  bu benden, yetmedimi yaptiklari.

Telefonumu komidine birakip ustumu giymeye gitmistim ki kapi caldi.  Yorgun ve yavas adimlarla merdivenden indim ve kapiya yaklastigimda "aç kapıyı hande benim" 
"kerem?  Senmisin? "
"evet hadi aç"
Kapiyi actigimda keremin ustu kanlar icindeydi gizlerime inanamadim.
" noldu kerem sen iyimisin? "
" iyiyim sakin ol"
"nasil sakin oliyim ya noldu anlaticakmisin.? Kavga mi ettin?  Uraz ile mi ilgili?   Kerem cevap ver hadiii."
"bir durursan anlaticam"
"tamam anlat"
"Uraz la ilgili iste.  Hastaneye gitmek istemedim yok nasil oldu?  Karakol falan hiç ugraşamiycam. "
" tamam herneyse ona hemen pansuman yapalım."
"Hayır gerek yok "
"Ya iyimisin sen tabiki var şu suratınin haline  bak nasıl olduğunu da anlatmiyorsun"
Dedim sitemle korktuğumu anlamıştı onu kaybetmekten korktuğumu.
Kerem'in kabuk bağlayan yarasını bile seviyorum ben böyle sevmek nedir bilemezler. Ben tatlı su  aşığı değilim fırtınalarla boğuşuyorum  hayatımın  en zor anlarını yaşıyorum  belkide bilmiyorum .
  Onu yavaşça cam kenarında  duran pudra pembe olan kanepeye yatırdım ve pansuman malzemelerini getirdim kendime bir tabure getirip yanına oturdum.
"Bu nasıl oldu anlaticakmısin artik"
"Anlatmiycam boşuna sorma"
"Kereem "
"Handee"
"Tamamdir bitti pansumanınız beyfendi benim acil çıkmam lazım burdan bir yere kıpırdama yarim saate gelirim"
Kerem ben tam arkamı dönüp kalkicakken kolundan tutup beni kendine çevirdi.
"Bir dakika nereye gidiyorsun sen"
"Bir arkadaşım  ders notlarını istemişti onu verip gelicem"
"Uydurma hande ! Dogru'yu söyle."
"Doğru söylüyorum kerem."
"Tamam peki"
Bir an önce evden çıkıp arabama doğru yürüdüm  . Kapıyı açıp elimdeki çantayı  yan koltuğa atıp anahtarı çevirdim.
Maria'yı görmek istemiyordum ama gitmeliydim.
Otoparka girince arabasının önünde durup bekleyen maria'yi gördüm.
"Ne oldu beni neden çağırdın "
" B-be-ben hamileyim."
"Nee !!! Kimden? "
"Keremden"
"Ne!!!"
"Duydun ışte  hamileyim keremden"
"O-olamaz bu"
Daha fazla birşey söylemeden arkamı dönüp yürümeye başladım.  Ellerim ayaklarım titriyordu. Ayakta duracak halim kalmadı.  "Ne yapıyorsun hande sen kendine gel ve gidip hesap sor"
Arabaya zor attım kendimi. Anahtarı takıp arabayı çalıştırdım  ve beynimdeki sorular başımı  ağritmaya başladı.
En sonunda eve gelmiştim.
Kapıyı  açınca  koltukta öyle bıraktığım kerem yoktu. Gitmisti. Onun pesinden gitmiycektim .
Telefonu arka cebimden çıkarıp  ozan'in numarasını tuşladım .
-Ozan'mı o benim en yakın arkadaşlarımdan ikincisiydi.
Onu ariycaktim çünkü  kimseye söylemeyecegini  çok iyi biliyordum.
"Alo hande"
"Şaşırdın mi? Ozan."
"Evet tabiki şaşırdım. "
"Bana hemen bir bilet alirmisin ordan"
"Istanbula mı?"
"Evet ozan neresi olacak "
"Tamam tamam ama gelince ne olduğunu anlaticaksin"
"Anlaticam tamam. Hadi öpüyorum daha valizimi hazirliycam."
"Tamam sonra görüşürüz öptüm "
Telefonu kapayınca kendimi uzun bir süre o kadar sıkmışım ki bir anda gözlerimden yaşlar boşaldı.
Ben şimdi hangi limana yaslanacaktim. Hangi omuzda can bulacaktim. Hangi kalpte aşkı ,huzuru ,güveni bulacaktim. Ben şimdi senden tamamen gitmiştim  sevgilim. Sen o uzak diyarlarda yeni bir hayata el uzatiyorken ben elimdeki kalan hayallerimle geri dönüyorum geldiğim yere,  acılarımı sarmak için geldiğim bu yer acıma yeni bir acı daha eklemişti . Seninle geçirdiğim her dakika benim için çok değerlidiydi. Aşkımızı  bir çöpe attım ben hiç olmadığı  kadar kırılmıştı en sağlam yerlerinden. Güvenim , artık o duyguyu bilmeyecek kadar fakirdim ben. Tamam fazla uzatmiycam gidiyorum işte kısaca gelip kaybettiğim hayatını şimdi giderek belki duzeltirim hoşçakal sevgilim .
Bir mektup yazıp doldurdugum valizimi aldım arabama yönelip bagaja yerleştirdim arabaya bindim. Ve keremin evine  gidip kapıyı çaldım.  " Buyrun efendim "
"Bunu kerem'e verirmisin"
"Tabi efendim , kim verdi diyim "
"Sen sadece ver , iyi günler"
Deyip hizlica arabama binip oradan uzaklaştım.
Saat 19.30 du uçağım 20.00  kalkacaktı.
Havalimanına 5 dakika uzakliktaydim. Ve mektubumun sonunda keremsayer söylediğim yere gelmesi gerektiği yazıyordu.
Onu son kez görmek istiyordum . Beni aldatışını , bir bedenle beraber olmasından bahsetmiyorum bu mükemmel hissi onunla neden yaşadığını merak ediyordum.
Sizce aşk iki benden arasında mi yoksa iki ruh arasinda mi  yaşanıyor gerçekten?