Kırık Piyano Tuşları

Acısına Sarılmak

Şarkı bitti.
Adam piyanodan çekti parmaklarını.
Kadın sustu ama hayatında söylediği en güzel şarkıyı söylemenin sükunetiyle.

Konuşmak için araladı biraz önce şarkı söyleyen dudaklarını. Adama iltifat etmedi belki de hayatının şu anki gerçeğini söyledi.

"Çok güzel çalıyorsunuz."

Adam utangaç bir gülümse yerleştirdi dudaklarına. Adını bilmediği ama öğrenmek için can attığı kadına baktı.

"O sizin ruhunuzun güzelliği." dedi.

Gözlerinde görüyordu kadının ruhunun güzelliğini adam.

Kadın ise içinden "Sizin ruhunuz kadar güzel olamaz." diye geçirdi. İltifatı duymadı adam ama hissetmiş gibi gülümsemesini genişletti.

Adam bütün cesareti toplayıp sordu adını:
"Bu kırık adama adınızı bahşedebilir misiniz acaba? "

Kadın adamın sorusuna hafif tebessüm etti ve her zaman soğuk ellerini adama doğru uzatıp sordu:

" Adım Eslem. Peki siz bu kırık kadına adınızı bahşedebilir misiniz? "

" Yekta." dedi adam elleri kadının soğuk ellerine karışırken.
Yekta'nın elleri sıcacıktı. Eslem sadece ellerinin değil ruhunun da ısındığını hissetti. Donmaya yüz tutmuş ruhu erimeye başladı sanki.

Elleri ayrıldı bir süre sonra. Eslem yıkık dökük evi incelemeye başladı.

"Bu ev senin mi? "

" Hayır ormanda dolaşırken buldum bu evi merak ettim içeri girdim. Piyanoyu görünce dayanamadım çalmaya başladım. Parmaklarım uzun zamandan sonra yadırgasa da tuşları çabuk alıştı benim gibi kırık piyanoya. "

" Ben de piyano sesini duyunca geldim buraya. Peki neden uzun zamandır çalmıyorsunuz? "

" Uzun hikaye ve de acı. "
Sustu Eslem. Sarılmak istedi Yekta'ya o an. Belki de Yekta'dan çok onun acılarına sarılmak istedi.
...................
Yorumlarınızı bekliyorum. Bana destek olan ve devam etmemi isteyenler için yazıyorum. Biliyorum kısa ama maalesef uzun bölüm yazamıyorum. Yekta ve Eslem'in hikayesini umarım seversiniz. Kısa olsa da yeni bölümlerde görüşmek üzere. Medya da hayalimdekine çok yakın Eslem ve Yekta'nın resmi var. Bu bölüm esnayeginer e gelsin.