Οταν έφτασα στην γιαγιά μου,χτύπησα κουδούνι..εκείνη μου άνοιξε με το δώρο μου στο χερι της...
Γιαγιά: χρόνια πολλά και απο κοντά μικρή μου..
Εγώ:σε ευχαριστώ γιαγιά μου.
Μου έδωσε το δώρο μου, πήγαμε στο σαλόνι και καθίσαμε..το δώρο μου ηταν κάτι παπούτσια και ένα σετ ρούχα που είχα δει εδώ και καιρό..
Εγώ:γιαγιά μου σε ευχαριστώ τόσο πολύ..*είπα και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε αμέσως στο προσωπο μου*
Γιαγιά: τίποτα αγάπη μου,πες μου τώρα,τι ηταν αυτό που σε έκανε να κλάψεις?
Εγώ:να ορίστε διάβασε αυτό..
Η γιαγιά μου διάβασε το γράμμα των γονιών μου, στεναχωρήθηκε ασχέτως με το αν προσπάθησε να το κρύψει,λογικό να λυπηθεί..η μάνα μου είναι κόρη της..
Γιαγιά: για πιο δώρο μιλάνε?
Εγώ:να,για αυτό..*είπα και έδειξα το iphone*
Γιαγιά: μα αυτό το ζητάς εδώ και χρόνια,δεν είσαι ευτυχισμένη για αυτό;!
Εγώ:ναι,αλλά όχι έτσι..θα ήθελα να είναι και εκείνοι εδώ σήμερα..έχω να τους δω 2 χρόνια..κοντευω να ξεχάσω πως είναι...
Γιαγιά: ναι,σε καταλαβαίνω απόλυτα..έλα πάμε να βάλεις το κινητό να φορτίσει και πάμε να με βοηθήσεις με τα τελευταια φαγητά,σε λίγο θα έρθουν ο θείος κι η θεία σου με την μπεμπα..
Εγώ:αχ,ωραία..να πω και στα παιδιά να έρθουν??
Γιαγιά: ναι.
Εγώ:ωραία πάω να τους τηλεφωνήσω..
