Τηλεφώνησα στην Χρύσα,της είπα να έρθουν στην γιαγιά μου και μου είπε ότι θα μαζέψει την παρέα και θα έρθει..
Εγώ:γιαγιά,τα παιδιά θα έρθουν..
Γιαγιά:ωραία,πήγαινε πάρε την αγαπημένη σου τούρτα απο το ζαχαροπλαστείο..
Εγώ:μα αυτή έχει 15€ ρε γιαγιά..
Γιαγιά: είπα κάτι..
Εγώ:καλά καλά πάω..
Γιαγιά: ορίστε,πήγαινε.
Καθώς πήγαινα στο ζαχαροπλαστείο σκεφτόμουν τους δικούς μου..και μπορω να πω ότι βούρκωσα κάπως..όταν έφτασα σκούπισα τα δάκρυα μου και προχώρησα..ήταν ο γιος του ιδιοκτήτη..
Εγώ:εμ,γειά, ο μπαμπάς σου είναι εδώ;!
Αυτός:γιατί εγώ δεν σου κάνω;!*είπε και με κοιταγε με πονηρό ύφος*
Εγώ:μπορείς να φωνάξεις τον μπαμπά σου;!
Αυτός:όχι μωρό μου.
Εγώ:δεν είμαι σου και ούτε θέλω να γίνω..
Τότε αρχισε να με πλησιάζει..είχα τρομάξει πολύ..το μόνο που σκέφτηκα για να γλυτώσω ηταν το να φωνάξω εγώ τον πατερα του..
Εγώ:κύριε Μάριε..
κ.Μάριος:παρακαλώ.
Μόλις άκουσε τον πατερα του αμέσως σταμάτησε και πήγε πίσω στα εργαστήρια
Εγώ:την αγαπημένη μου τούρτα παρακαλώ και 17 κεράκια.
κ.Μάριος:αχα,έχεις γενέθλια ε;! Χρόνια σου πολλά βρε,ότι επιθυμείς.
Εγώ: σας ευχαριστώ πολύ..
Πήρα την τούρτα και τα κεράκια,πλήρωσα και έφυγα..όταν εφτασα στο σπίτι της γιαγιάς μου,τα παιδιά ήταν ήδη εκεί..
Εγώ:γειά και πάλι, πάω την τούρτα μέσα και έρχομαι..
Οταν πήγα στο σαλόνι είδα τον Ιάσωνα να διαβάζει το γράμμα των γονιών μου..
Ιάσωνας:λυπάμαι πολύ..τι δώρο σου έκαναν..
Εγώ:είναι στην πρίζα πίσω σου..
Γύρισαν όλα τα παιδιά και είχαν χαρεί περισσότερο απο εμένα..
Ελένη: είσαι τόσο τυχερή..
Εγώ:λάθος, τυχερή θα ήμουν αν ηταν εδώ οι δικοί μου..
Χρύσα: μα πήρες το δώρο που τόσο ήθελες.
Εγώ:και τι να το κάνω ρε Χρύσα;! Ναι δεν λέω,χαίρομαι πολύ που το πήρα,αλλά είχα φανταστεί αλλιως τα γενέθλια μου..
Ιάσωνας:don't worry,θα περάσουμε υπέροχα όλοι μαζί απόψε,ναι?
Εγώ:εννοείται..
Χτύπησε το κουδούνι..
Γιαγιά: περιμένεις κανέναν Μαρία?
Εγώ:όχι..
Ιάσωνας:ίσως και ναι;)
