Το κινητό μου χτύπησε νωρίς το πρωί..εγώ είχα τρομάξει πολύ..ποιός να ήταν και τι να ήθελε?
Εγώ:παρακαλώ..
Γιαγιά: Μαρία μου εγώ είμαι,σε παρακαλώ και αν δεν σε βάζω σε κόπο,γίνεται να έρθεις απο εδώ..
Εγώ:ναι γίνεται,αλλά έγινε κάτι?
Γιαγιά:όχι,απλώς μου έφεραν την μπέμπα και θέλω βοήθεια..
Εγώ:εννοείται ότι έρχομαι.
Κλείσαμε το τηλέφωνο και άρχισα να ετοιμάζομαι..
Γιώργος:που πας?
Εγώ:στην γιαγιά μου,να φροντίσω το μωρό..
Γιώργος: α ωραία,αργότερα θα έρθω με τα παιδιά και ραντεβού στο παρκο λίγο πιο κάτω..φέρε και το μωρό.
Εγώ:οκ,πάω τώρα.
Φόρεσα ένα σορτς και μια γκρι μπλούζα και τα αγαπημένα μου stansmith και ξεκίνησα..
Οταν έφτασα στο σπίτι της γιαγιάς μου την καλημέρισα και έτρεξα κατευθείαν στο μωρό..και σκεφτόμουν διάφορα..
Εγώ:γιαγιά μπορώ να πω στην Ελένη και την Χρύσα να έρθουν λίγο απο εδώ?
Γιαγιά:ναι..
Τους τηλεφώνησα και ειπαν ότι έρχονται..
Ελένη:ορίστε ήρθαμε..τι μας ήθελες και μάλιστα χωρίς τα αγόρια?
Εγώ:θα σας πω..εμ..
Χρύσα: λεγε άντε!
Εγώ:να μωρέ..καθόμουν εδώ με το μωρό και σκεφτόμουν ότι θα ηταν ωραίο να είχα και εγώ ένα..
Ελένη:σε ένα χρόνο που θα τελειώσεις το σχολείο..
Εγώ:εμ..ναι..
Χρύσα: μην τολμήσεις να κάνεις κάτι τώρα που εχεις το σχολείο!
Μετά απο συζήτηση ώρας κατάλαβα ότι έχουν δίκιο,η ζωή είναι μπροστά ακόμα με περιμένει..δεν υπάρχει λόγος να βιαζομαι..
Μετά απο λίγο ακούστηκαν μουσικές απο κάτω..
Ελένη:τραγούδι του Αργυρού δεν είναι αυτό?
Εγώ:ναι..
Χρύσα: απο ποιόν να είναι?
Εγώ:δεν ξέρω,αυτό που ξέρω είναι ότι θα ξυπνήσουν το μωρο..
Η Ελένη βγήκε εξω να δει ποιοί ηταν και άρχισε να ουρλιάζει και αυτή..
Εγώ:ωχ..έχουμε την μουσική έχουμε και την τρελή την άλλη,πάμε να δουμε τι έπαθε..
Οταν βγήκαμε έξω,είδαμε τα αγόρια μας..
Εγώ:μα είναι τελείως τρελοί.
Χρύσα:όντως..πάω κάτω να τους πω να σταματήσουν γιατι θα ξυπνήσει όλη η γειτονιά.
Ελένη&εγώ:ερχόμαστε και εμείς..
Εγώ:γιαγιά πάω δύο λεπτα κάτω..
