Takılmıyorum çok fazla. Yıpratmıyorum kendimi. Canımı sıkmıyorum. En önemlisi; uzatmıyorum üzüntüleri. Çünkü; "düzelecek" dediğim gün umutsuzluklarımdan, "iyi ki"lerimi çoğalttıkça dilimdeki "keşke"lerimden vazgeçtim. Anladım ki; vazgeçtikçe kurtulur, kurtuldukça iyileşirsin.. Ve hayat, şu an kafana taktığın şeylere üzülecek kadar uzun değil..