Sonsuzlukta asılı kaldı kalbim
Ne başını görebiliyorum
Nede sonunu
Meleklerin kanadına değdi ruhum
Ne gideceğim yeri biliyorum
Nede yolumu
Güneş kadar yakınım,sen kadar uzak
Ne yanına gelebiliyorum
Ne yörene
Herşeyin bittiği noktadayım
Tekrar başlıyorum
Ama ne geri gidebiliyorum
Nede ileri
Gözlerim kapalı görüyorum herşeyi
Ama ne seni
Ne de beni
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR YUDUM ŞİİR
PoetryGökyüzündeki en güzel yıldız olacaktı Ruhunu özgür bırakacaktı artık Son kez açmak üzere kapattı gözlerini Yasemin kokulu papatyalarını düşündü Sonra küçük bir gülümseme Derin bir nefes çekti içine Önce gökyüzüne sonra yere baktı Tek bir papatya...
