Belki elveda diyip gitme vaktidir şimdi
Son umutlarıda tüketme vaktidir
Göz yaşlarını silme gülme vaktidir belki
Sonsuzluğun,yalnızlığın, vakitsizliğin vaktidir sanki
Ne, demem gerekeni bildiğim; nede dediğimi bildiğim vakittir şimdi
Yol uzundu arkadaşım,çok uzundu..
Ne taşlara takıldım düştüm
Ne sarılacak yoldaş buldum
Üşüdüm...
Kendime kızdım,kızdım ama;
Dağlara ,yıldızlara küstüm
Kendi sönüklüğüme aldanıp, yıldızların parlaklığına kızdım
Kendi çöküşüme kanıp güneşe küstüm
Ve gittim...
Gittim ama bitmedi
Ben bittim ama gelmedi
Geri vermedi arkadaş, herşeyi aldı geri vermedi..
Ve şimdi, başka olmanın vakti belki
Yıldızlara dönmenin, güneşi görmenin vakti
Hemde sonsuza kadar,
Sonsuzluğun vakti...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR YUDUM ŞİİR
ŞiirGökyüzündeki en güzel yıldız olacaktı Ruhunu özgür bırakacaktı artık Son kez açmak üzere kapattı gözlerini Yasemin kokulu papatyalarını düşündü Sonra küçük bir gülümseme Derin bir nefes çekti içine Önce gökyüzüne sonra yere baktı Tek bir papatya...
