Umarım okuyanlar sayısı artarr😊😊😊
Her şey daha kötüye gidiyordu. Onlara gücüm yetmiyordu. Bir tanesi üstümdeki t-shirt çıkarmaya çalışırken bir anda etraf aydınlandı. Kendimi toplayıp ne olduğuna baktığımda beynim araba olduğunu algıladı. Işık farlardan yayılıyordu. Arabanın içinden 2 adam çıktı. Koşarak yanıma geldiler. Ne olduğunu anlamadığım bir patırtı gürültüyle karanlığın içinde kaybolmak üzere kaçıp giden pislikleri gördüm. Bir kenara çekilip kısık bir sesle "şükürler olsun." dedim.
Yaklaşık 18-19 yaşlarında olan genç adam yanıma grlip iyi misiniz size bir şey yaptılar mı?"dedi, en yumuşak çıkan sesiyle. Aglamamı hiç kesmeden "Hayır ama çok korktum"dedim. Kendi aralarında konuşmaya başladılar.
"Savaş abi geldik sayılır zaten işleri halledip sana mesaj atarım.Sende hanımefendiyi eve bırakır mısın? "
"Lan mete! Ben karşıma çıkan her kadını arabama alır gibi mi duruyorum? "
"Hanımefendi"
"Her ne haltsa işte! "
"Abi lütfen baksana kızın haline altımda araba olsa ben bırakırım. "
"Iyi be tamam defol!"
Konuşmaları bittikten sonra adının Savaş olduğunu öğrendiğim kişi yanıma gelip bana kalkmam için elini uzattı. Wow bu ne yakışıklılıktı; dağınık siyah saçları, keskin yüz hatları, derin derin bakan kahverengi...
"ALOOO! orda mısın?"
"Hah! Şey yaa...pardon dalmışım da."
"Acaba nereye?"derken tavirlarında anlaşılması hiç de zor olmayan bir ego vardı. Hiçbirşey diyemedim sonuçta yakalanmıştım. Elini tutup kalktım bana arabanın kapısını açtı ve içeri girdim.
Arabalardan anlamasam da acayip şekilde konforlu olduğunu görmeyecek kadar salak değildim.
"Eee! Benden sonra arabami da süzmeyi bıraktıysan evinin Nerede olduğunu söyle."
Utana sıkıla cevap verdim "aslında benim şu an kalabileceği bir evim yok."
"Tam da tahmin ettiğim gibi bir kadınmışsın."
"Çüş! Sen de tam bir hödükmüşsün."
"Ne yalan mı?"
"Yalan..yani senin soylediklerin ben doğruyu söylüyorum."
"O zaman doğruları konuşalım."
"Tamam."deyip son 2 günde yaşadıklarımı anlattım. Suratının hali değişmişti. Anlattıklarımdan ötürü beni otogara bırakacaktı sanırım. Fakat arabanın döndüğü sokağı görünce çığlığı bastım.
"N'OLUYO YAA!"
"Selam canım ben DELİ" diyerek dalga geçer biçimde el salladı. Hiçbirşey diyemedim.
Araba evin tam önünde durdu ve kendisi arabadan inip benide kitledi. "Oha manyağa bak beni kitledi!"diye söylendim kendi kendime. O ise çoktan zile basmış bekliyordu.yaklasik beş dakikalık bir konuşmadan sonra annemle birlikte bana doğru yürümeye başladılar. Kesin annem o sinirle beni döve döve eve sokardı. Belki sonrada öldürür bahçeye gomerlerdi. Attıkları her adımda daha tedirgin oluyordum. Savaş beni kolumdan tutup arabadan dışarı çekti. Kulağıma yaklaşıp "bu yumuşak başlılığıma bakma sen asıl deliyi bundan sonra göreceksin" dedi.
