Arkadaşlar Merhaba bu benim uzun zamandır yazmak istediğim kitabım umarım beğenirsiniz lütfen vote ve yorum atmayı unutmayın....öpüldünüz
Zeynep'in gözünden
Nihayet bir yorucu günün daha sonuna gelmiştim. Beni apar topar eve çağıran annemin yanına salona geçtim "neden beni bu kadar acele çağırdı önemli bir şey mi var, varsa da bence bekleyebilir" diyerek annemi üstümden atmaya çalıştım. Bütün gün işte ayakta durduktan sonra yeniden bağırıp çagırmasını istemiyordum. Evet doğru bağırır bana hatta çoğu zaman en salakça sebeplerden döverdi.
4 yıl önce babamı ve ikiz kardeşimi bir trafik kazasında kaybetmiştik. O zamandan sonra annem Kumarbaz herifin tekiyle evlenmişti.Eskiden olsa ne güzeldi oysa ki mutlu olmasak da en azından elimize üç beş kuruş para geçerdi. Mutlu olamamamızın nedeni ise beni en çok üzen sebep olan gerçek öz babamın bile beni sevmemis olmasi idi. O yüzden elin Kumarbazının beni kızı gibi sevmesini bekleyemezdim.
Tam bunları düşünürken annem az önce aklımdan geçenlerin bir kanıtı gibi "evleniyorsun! " dedi. Sadece bakakaldim hicbirsey diyemedim şoka girmiştim. Kendimi savunmaya çalışarak "ne dediğini farkında mısın?"diye bağırdim.
Bazen aşırı soğuk kanlı olan anneme çok gıcık oluyordum. Bi anne nasıl kendi öz kızını hiç dusunmeyebilirdi."gayet farkındayım, hem ben senin çileni,derdini çekmek zorunda değilim biraz da kocan çeksin!" "Ne cilem derdim varmış ki benim? Bu eve para getirmek için o kocanın aksine hergün oramı buramı yırtıyorum zaten bütün gün evde bile olmuyorum ne çekmesinden bahsediyorsun,BEN KİMSEYLE EVLENMEM! " "SUS DİYEREK yüzüme okkali bir tokat attı. Çok canım acıyordu ama acıyan yerim yanağımın aksine yüreğimdi.o arada içeriye damlayan şerefsiz "ne demek evlenmem evleneceksin!"diye bağırıp beni sacimdan tuttuğu gibi yere attı,dengeli kaybettigim için düştüm, ardı ardına vuruyordu artık hiç acıması yoktu bu serefsizin. Annem de öylece izliyordu yalvarıp yakardım ona hatta daha çok çalışacağım ı söyledim ,yeterki beni evlendirmesinlerdi ama onları hiç görmediğim kadar kararlilardi. Annem konuşmaya başladı. "Babanın adamın birine borcu vamış. Tam tamına 200.000 lira üç gün içinde ödeyin demişler parayı bul o zaman git, çünkü vermessek babanı vururlar zaten adam bir yerde seni görmüş onun oğlu da kafadan sıyrık olduğu için hiçbir kız ona varmıyomuş o yüzden seni istedi oğluna biz de tamam dedik n'olsun istiyorsun adamı vursunlar ben de bir daha mı yalnız kalayim. "Bende bu laflara artik dayanamadigimdan kalkıp odama gittim.
Evet tam da düşündüğüm gibiydi kumar borcuydu. Benimde değerim artık 200.000 lirayı, o adam her kimse deli oğluna varmam için bana bu fiyat ı biçmişti. Ama öz annemin bile bu yaptıklarından sonra artık yıkılma noktasina gelmiştim. Nasıl olur da benim yerime o Kumarbaz pislik secerdi hemde onun yüzünden bunlar başıma gelmişti. Hiçbir anne bu kadar bencil olamazdı olursa ona anne denebilir miydi? İçim sızlaya sızlaya ağlarken bir anda uykuya dalmışım.
