Olayların gerçek olma ihtimalini kendi içinde tartan Jackson, Fatma'nın iyimisin demesiyle kendine geldi. "Dikkat et, cam kırıkları var." dedi Fatma. Jackson iyi olduğunu ve bir an önce buradan kurtulmak istediğini söyledi ve ekledi.. "Camlardan uzak dur. Muhtemelen dışarısının yapay olduğunu anlamamızı istemiyorlar. Endişelenme." ve bu sözünden sonra Fatma'ya sarıldı. Tekrar devam ettiler. Fatma biraz ileride bir not buldu ve sesli bir şekilde okumaya başladı. "Buradan tek bir çıkış var. Ve siz sefil yaratıklar eğer sona ulaşırsanız, size güzel bir sürprizim var... Bu arada. Camda bekleyen Royd. Kaçmaya çalışırsanız sizi Abdullah'la tanıştırmaktan çekinmez. Abdullah'mı, bu onun baltasının adı. İlk öldürdüğü insanın adı...". Jackson bir daha okumasını belki ipucu olabileceğini söyledi. Ama Fatma okumadı. Jackson tekrar istedi. Fatma "Okuyamıyorum. Ben.. Ben... Okuyamıyorum..." dedi. Kağıda bakan Jackson değişik harflerle yazılmış bir yazı olduğunu gördü.
O an her notu bir kere okuyabileceklerini anladı. Ama notu atmayıp arka cebine koydu. Kafalarında yazıyı toparlamaya çalıştılar. Tek çıkış... Sefil yaratıklar... Sürpriz... Royd ve Abdullah... Daha yaratıcı olabilirlermiş. Fatma'yı telaşlandırmak istemediği için ona bu ihtimalden bahsetmeyecekti fakat tetikte olmalıydı. Başka notlar aramaları gerektiğini söyledi Jackson ve işe koyuldular. Royd yerinde değildi. Cam kırıkları gitmiş, pencere sağlamdı. Ve inanılmaz bir sessizlik vardı. Yine, yeniden...
Korku evinin bulunduğu bina dahi bu kadar geniş değilken şuan bulundukları yerin bu kadar büyük olması ürkünçtü. Daha nereye gideceklerini bilmiyorlardı. Kapı falan yoktu. Tek bir kapı vardı o da böceklerin girdiği kapı. Ama burada yapılacak başka şey yoktu. Bu koridorda sıkışıp kalmışlardı. Fatma onaylamasa da Jackson, cesaretini toplayıp kapıya yöneldi. Elini kapı koluna uzatmıştı ki... Kapı gıcırtısı. Kapı olmayan odadan kapı gıcırtısı geliyordu. Arkalarındaki kapıyı görmemişlermiydi yoksa birden bire orada mı belirivermişti?
Az önce orada olmayan kapı biraz aralandıktan sonra durdu. İçeride kocaman böcekler olan kapımı, az önce orada olmayan kapımı? Fatma böceklerden pek hoşlanmadığını belirtti ve öteki kapının doğru yol olduğunu hissettiğini söyledi. Sonunda karar verip Fatma'nın istediği kapıda karar kıldılar. Jackson yavaşça kapıyı açtı. İçerden değişik sesler geliyordu. İniltiler, derinden gelen çığlıklar, sürtünme sesleri... İçeri girdiler ve olmazsa olmaz arkadan kapanan kapı. Dönüp arkalarına baktıklarında kapıyı göremediler.
El fenerlerini yaktılar ve adım adım gitmeye başladılar. Oda zifiri karanlıktı. Fenerin ışığıyla dahi ancak bir metre ötenizi görebiliyordunuz. Sanki kapkara bir sis vardı etrafla. Kaybolmamak için el ele tutuştuklarını farketti Jackson. Ve tam o anda büyük bir gürültü geldi. Fatma çok korkup yanlışlıkla kısa bir çığlık attı. Bu gürültü Jackson'ın midesinden gelmişti. Korktuğunda acıkırdı. "Korkma midemden geldi o ses." dedi utangaç bir tavırla. Bu ufak bir süre için onları güldürmüş ve içinde oldukları durumu unutturmuş olsada, yeniden hatırlatmak için bekleyen bir çok şey varken bu durumun fazla sürmesini bekleyemeyiz.
Yerde oyuncak bir bebek buldular. Elindeki mamayı ağzına yaklaştırınca konuşan bebeklerdendi bu. Jackson 3 ay önce doğan kuzenine almıştı bunlardan bir tane. Ama burada bu şeker bebeğin ne işi vardı? Tamam oyuncak bebek korku filmlerinin vazgeçilmezidir. Ama bu öyle bir bebek değildi, gayet temiz ve güzel bir bebekti. Çalışıp çalışmadığını merak eden Jackson, bebeğin elindeki mamayı bebeğin ağzına götürdü. Birden bebek kirlenmeye başladı elbisesinin yarısı eridi ve belli belirsiz bir ses... "Lütfen! Biri bana yardım etsin!".
Gördükleri ve duydukları karşısında şoka dönen Jackson bebeği uzağa fırlattı. Çok geçmeden birisi bebeği geri atmıştı ve bu karanlık siste hiçbirşey gözükmüyordu. Rahatsız edici bir gülüş sesi geldi. Sesin hareketinden anladığı kadarıyla sahibi etraflarında dönüyordu. Ve birden sesler kesilip sis kalktı. Loş ışıkta yoktu. Bu gün ışığıydı. İçinde bulundukları oda bir kız çocuğuna ait gibiydi. Pencereden süzülen güneş ışığı Jackson ve Fatma'yı rahatlatmıştı. Üzerinde 'Çıkış' yazan kapıyı gösterdi Fatma ve "Çıkalım artık lütfen! Burada biraz daha durmak istemiyorum!" dedi. Kapıya doğru yönelmişlerdi ki Jackson "Dur bir dakika" dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Give A Name Is Fatma -Jackson'ın Yolu-
De Todo...Jackson yine o cool yürüyüşlerinden bir tanesini yapıyordu. Sonra birden tökezledi ve kendini yerde buldu. Ayağına takılan bir taştı. Şimdi ne anlamı kalmıştı deri ceketin, slimfit siyah pantolonun, Ice Caramel Macchiato gözlerinin? Rezil olmuştu...
