Summer Soldier | bucky barnes [winter soldier]

Two

"Üsse saldırı var, efendim!" Nick Fury çalışanının telaşlı sesini duyduğunda ondan tarafa döndü.

"Kaç kişiler?" Ona göre asker yollayıp plan yapmalıydı.

"Sadece bir, efendim." Fury'nin bedenine şaşkınlık yayıldı. Her kimse kendisine çok güveniyor olmalıydı.

"Rogers'ı yolla." Çalışanı, patronunun sert sesine karşı sadece başını salladı ve odadan çıktı.

Nick Fury hızlı adımlarla bilgisayarına ilerledi. Güvenlik kameralarına bakınmaya başladı. Buralarda bir yerde olmalıydı.

İlk gördüğü şey, siyahlar içinde bir silüetti. Fury, bunun saldırı yapan kişi olduğunu düşündü ve görüntüyü yakınlaştırdı. Önüne çıkan her askeri saniyeler içinde yere seriyordu. Kız olduğunu incecik bedeninden anlamak çok da zor değildi. Peki o incecik bedenden o güç nasıl ortaya çıkıyordu? Steve'in bir an önce oraya varması gerekiyordu, yoksa büyük ihtimal kız binayı yerle bir edecekti.

Kız koridordaki tüm askerleri hallettikten sonra tavandaki kamerayı gördü. Bir kere daha düşünmeden tetiği çekip kameraya ateş etti. Her şey saniyeler içinde olmuştu ancak Fury kızın kolundaki demirin üzerindeki yıldız armasını görebilmişti.

HYDRA, diye düşündü. Evet, saldırıyı düzenleyen onlardı. Fakat bir sorun vardı.

Kızın kolundaki yıldız, Kış Askeri'ninki ile aynıydı.

-

"Bazen gerçekten bu durumdan zevk aldığını düşünüyorum." Diye mırıldandı Ava yanındaki dağılmış Steve'e.

"Haksızlığa dayanamadığımı biliyorsun." Diyip kıza ters bakışlarından gönderdi. Ava ise teslim olmuş gibi iki elini havaya kaldırdı ve konuştu:

"Sakin ol Stevie, iyiliğini düşünüyorum." Steve kaşlarını çattı.

"Ste-ne?" Ava yüzünde muzip bir gülümsemeyle cevap verecekti ki onun yerine başkası cevap vermişti:

"Stevie dedi ya. Yoksa kulağından da mı hasar aldın?" Genç kızın kulağına sevdiği adamın sesi dolduğunda huzurla gülümsedi.

"Kapa çeneni Bucky."

Bucky aldığı cevaptan sonra sırıttı. Steve'i kızdırmak kesinlikle hoşuna gidiyordu.

"Bu seferkini nasıl başardın?" Steve, bugün çokça attığı bıkmış bakışlarını bir kez daha Bucky'e gönderdi. Tam ağzını açacaktı ki Ava devreye girdi.

"Onu rahat bırak, Buchanan." Ava'nın sitemli cümlesinden sonra Bucky elini kalbine götürdü ve acı çeken bir yüz ifadesi takındı.

"Benim tarafımda olman gerekiyor,onun değil." Genç kız dil çıkartmakla yetindi. Bucky kıkırdadı ve Ava ile yer değiştirip ortaya geçti. Kollarını yanındaki iki bedene sıkıca doladı. Onları seviyordu.

Sonunda Bucky ve Steve'in beraber kaldığı eve geldiklerinde Steve hızlı davranıp eve ilk giren insan oldu. Ava da peşinden gidecekti ki bileğine dolanan parmaklar onu durdurdu. Tek kaşını kaldırıp parmakların sahibine baktı. Genç adam hiçbir şey söylemeden kızı çekip narin bedenini kollarıyla kapladı. Ava, başta şaşkınlıktan karşılık vermese de kısa sürede onun kolları da karşısındaki iri bedeni bulmuştu. Bir süre bu pozisyonda durdular. İlk ayrılan kız oldu.

"Seni özledim, nerelerdeydin?" Bucky nefesini üfledi.

"Konuşmamız gerekiyor." Ava kaşlarını çattı. Bucky ciddiyse konu gerçekten önemli olmalıydı.

"Dinliyorum." Yumuşakça gözlerine baktı.

Bucky söyleyeceklerinden sonra kızın ne tepki vereceğini bilmediğinden bir süre sadece bakıştılar.

"Ben... Ben savaşa gidiyorum Ava." Genç kız durakladı. Ne düşünmesi gerektiğini bilmiyor gibiydi.

"Oh," yutkundu. İçinde yaşadığı hüzün yoğundu ancak bunun Bucky için çok önemli olması kızın gözyaşlarının akmasını engelleyen şeydi.

"Bu-bu çok güzel. Senin adına sevindim." Neşeli çıkarmaya çalıştığı sesi o kadar kendini ele veriyordu ki genç adam kızın berbat bir oyuncu olduğuna karar vermişti bile.

Parmaklarını Ava'nın eğik başını kaldırmak için çenesine yerleştirip kendisine bakmasını sağladı. Kızın buğulu gözleri ne kadar vazgeçme isteğini arttırsa da her şey için çok geçti. O savaşa gidecekti.

"Bana bir şey olmayacak Bianca." Genç kız ikinci ismini söylemesine sinirlenemedi bile. Sadece bakıyordu ona.

"Seni çok, çok özleyeceğim." Diye mırıldandı biraz kendine gelince. Bucky içindeki üzüntüyü göstermemeye çalışırken Ava'nın elini avuçları arasına aldı.

"Ayrılmayacağız ki," kızın elini sol göğsüne yerleştirdi.

"Hep burada olacaksın ve ben de..." Elini kızın sol göğsüne, tam kalbinin üstüne koydu.

"...burada olacağım."

-

Steve verilen görev ile birlikte belirtilen yere son hız ilerlemeye devam etti. Görevde zorlanacağı belliydi. Bunun en iyi kanıtı da askerleri oyuncakmış gibi teker teker deviren kızdı.

Bir dakika, ne? Diye düşündü.

Sıradan bir kızın bunları yapmaya imkanı yoktu.

Kıza yaklaştığında kız da onu fark etmişti. Yanındaki askerleri tek hamlede halletti ve Kaptan'a doğru yürümeye başladı. O sıra Steve'in gözü kızın kolundaki yıldıza kaymıştı fakat hemen kendini toparlayıp o da kıza doğru ilerlemeye başladı. Gözlerini örtmeyen bir maske vardı yüzünde. Kızın dağılmış saçları gözlerini örtüyordu ve bu ona daha da tehlikeli bir hava katıyordu.

Ortada buluştuklarında ilk atağa kız geçti. Yumruğunu Steve'e savurduğunda Steve kalkanıyla engelledi ve kıza sert bir tekme geçirdi. Kız çarpmanın etkisiyle gerilerken kendini çabucak toparlayıp o da yumruğunu Kaptan'ın karnına geçirdi. Steve darbenin acısını fazlasıyla hissettiğinde onun sıradan bir insan olduğu fikrini aklından çıkarmıştı bile.

Uzun süre çekişmeli bir kavga içerisine girdiler ve ikisi de oldukça hasar almıştı. Kız bir anda Kaptan'ın yüzüne oldukça sert bir yumruk attı. Dikkatinin dağılmasından faydalanıp vücuduna tırmandı ve bacaklarını boynuna doladı. Aynı anda kafasına da darbeler savurmaya çalışıyordu. Steve kızı  belinden tutup onu zorlukla yere fırlattı. Kızın saçları yüzünden çekildi ve gözleri ortaya çıktı. Delici yeşil gözler Steve için o kadar tanıdıktı ki bir an dondu. Yanına yardıma gelen Natasha'yı bile fark etmemişti.

Kız kulağındaki cihazdan geri çekilme emrini duyduğunda zaman kaybetmeden ortadan kayboldu.

Natasha yanında dalmış bir şekilde karşıya bakan Steve'e döndü.

"Kaçtı! Neden durdun? Onu yakalayabilirdin!"

Tam kızın peşinden gidecekti ki duyduğu şey onu durdurdu.

"Onu tanıyorum."

-

Umarım bölüm hoşunuza gitmiştir, aceleyle yazdım hata varsa özür

Yorum ve oylarınızı eksik etmeyin xx