-არა უბრალოდ წადი..როგორც ყოველთვის აკეთებდი..წადი და დაივიწყე რომ შვილი გყავს...დაივიწყე რომ ვარსებობ...-ამ სიტყვების შემდეგ ავვარდი ზემოთ და ჩავიკეტე ოთახში...არ მინდოდა არავისთან ლაპარაკი..არ მინდოდა არავის დანახვა...უბრალოდ მინდოდა მარტო ყოფნა...სრულ სიბნელეში და მარტოობაში... "სიბნელე" "მარტოობა" და "სიცარიელე" ჩემი მუდმივი თანამგზავრები.... "სიბნელე" რომლიდანაც ვერ გამოხვალ... "სიცარიელე" რომელსაც გრძნობ ყოველ წუთს..ყოველ წამს...რომელსაც ვერ ავსებ ვერაფრით.... და "მარტოობა" გრძნობა რომელიც თავს არ განებებს..გრძნობა რომელიც გაუძულებს საქმე დაიჭირო ისეთ ნაგავთან როგორებიც ჩემი "მეგობრები" არიან... ეს გრძნობა არ ქრება..მუდამ ჩემთან არის...მხოლოდ მაშინ ქრება როცა ბეტთან და ემმასთან ვარ...ალბათ დებილი გგონივართ ემმას რომ არ ვეკონტაქტები ხშირად... ალბათ მასეც არის...მე თუ მასთან გავაუმჯობესებ ურთიერთობას შეიძლება სიმარტოვის გრძნობა შემცირდეს ან საერთოდ გაქრეს...მაგრამ...არის ისეთი მომენტები რის გამოც მასთან დაახლივება არ ღირს... ის ჩემ თვალში თეთრი ანგელოზია და თუ ჩემნაირი ადამიანი დამპალი სულით დაუახლოვდება მას ის თეთრუი ანგელოზი აღარ იქნება...ისეთივე გახდება როგორიც მე..და მე ეს არ მინდა...ემმა არის ხალისიანი..უხარია ცხოვრება..ადამიანებში უფრო მეტ კარგს ხედავს ვიდრე ცუდს..ის ყველაფრით განსხვავდება ჩემგან...მე ადამიანებში მხოლოდ ცუდს ვხედავ..და უმეტესი მათგანი ნაგვად მიმაჩნია...ერთადერთი სუფთა ადამიანი ჩემს ცხოვრებაში ემმაა...ის მიჭერს იმისგან რომ უბრალოდ არ დავამთავრო ეს ბანძი ცხივრება რომელსაც აზრი არ აქვს.... უბრალოდ მინდა დავამთავრო ცარიელი არსებობა და ყველაფერს წერტილი დავუსვა...დავიღალე ვიყო ძლიერი..დავიღალე ვიცინოდე როცა სული მიკვდება...არ მინდა ვინმემ დამინახოს როგორ ვტირი და როგორი სუსტი ვარ...აღარ მინდა ეს უაზრო ცხოვრება გავაგრძელო ამ დედააფეთქებულ ქალაქში... უბრალოდ მინდა გავიქცე... გავიქცე ისე შორს სადაც ვერავინ მიცნობს...მინდა გავიქცე..და გავიქცევი კიდეც... იქ სადაც ვერავინ მიპოვის... ამაზე დიდი ხანი ვფიქრობდი..რომ წავსულიყავი იქ სადავ მამაჩემი ვერ მომწვდებოდა...და ვერ გავბედე იმიტომ რომ სუსტი ვიყავი...ახლა კი საბოლოოდ გადავწყვიტე მოვშორდე ამ დაწყევლილ ქალაქს.... გადავწყვიტე შემდეგ დილით წავსულიყავი იმიყომ რომ დღეს საქმ მქონდა მოსაგვარებელი..ქვემოთ ჩავედი და მამაჩემის ადვოკატს ალექსს დავურეკე.. ის თავის ადვოკატს ყველაფერს ანდობდს როგორც მე...ალექსი ძალიან კარგი ადამიანია და ამიტომ როგორც ჩემ ადვოკადებს ისე ვენდობი მასაც...
-ალოო ალექს კეროლაინი ვარ..
-დიახ..მიწერია ნომერი..რა ხდება კეროლაინ რამე ხომ არ მოხდა???
-არა..არაფერი ისეთი...ნუ ყოველიშემთხვევისთვის ნერვიულობა არ ღირს..
-კარგი..მაშინ რამე ხომ არ გჭიედება??
-კი მჭირდება...
-გისმენ..
-მამაჩემზე ინფორმაცია მჭირდება...
-კეროლაინ შენ ხომ გაგიგონია კონფედეციალურობის შესახებ?!!?
-კი მაგრამ...უუუუ შევხვდეთ და ყველაფერს მოგიყვები...
-..მაგრამ ვვფიქრო ეს ცუდი იდეაა..
-გთხოვ ალექს..ძალიან მჭირდება შენთან შეხვედრა..გთხოვ..
-კარგი...ამ ერთხელ
-მადლობა...მეტი არც მინდა.. მგონი...
-მისამართს გამოგიგზავნი..
-კარგი....-ყურმილი დავკიდე და მის მესიჯს ველოდებოდი...2 წუთში მომწერა..და პირდაპირ იქ წავედი...რაც სახლში მოხდა 1 საათის წინ უბრალოდ ფეხებზე დავიკიდე და უბრალოდ წავედი...წავედი იქ სადაც შევძლებდი გამეგო რაში იყო გახვეული მამაჩემი... ყოველთვის მქონდა იმის გრძნობა რომ სუფთა საქმე არ ქონდა..და როც მის კომპიუტერთან მივედი პაროლი ედო..ნუ პაროლი კი ედო მარა ჩემთვის უადვილესი იყო მისი გატეხვა...ნუ ერთ ერთი ყველაზე მაგარი ჰაკერის მოსწავლე ვარ ბოლოს და ბოლოს...მისი კომპიეტერი რომ გავხსენი...დავინახ რა...ზედმეტად სუფთა იყო ყველაფერი...შეიძლება მართლა არაფერში არ არი გახვეული და ეს უბრალოდ ჩემი ფიქრებია...მაგრამ...მე მაინც უნდა გავიგო რას მალავს...
To be continue
YOU ARE READING
უსინათლო ღამეები
Fanfictionისტორია მდიდარ გოგოზე რომელსაც დაეღუპა დედა და მას მერე მამამისი მას ყურადღებას არ აქცევს და ამის გამო გოგონა მიდის არასწორი გზით: ალკოჰოლი,ნარკოტიკები,სექსი ა.შ იგი მიდის სახლიდან რადგას სურს მამამისის განადგურება და ამაში მას მიეხმარებიან განგსტერ...
