Unforgotten Love

#2ULIntersection

#2ULIntersection

**
“Ate alam mo baga kung anong nangyari? Jusmiyo grabe talaga! I can't imagine na gagawin niya yun” walang tigil na pagkukwento ni Aya. Nandito nga pala siya ngayon sa kwarto ko sa bahay, even almost one week na akong nandito sa Pinas hindi parin natatapos ang pagkukwentuhan namin.

“Ganon talaga Aya, we don' t know what people can do sa likod ng personalities na pinakikita nila. Kaya mas mabuting manahimik nalang tayo and also don't expect too much” medyo napanganga naman siya sa sinabi ko. May nasabi ba akong mali?

“Ang lalim naman ate nun. Parang may pinanghuhugutan hahaha” napailing nalang ako sa sagot niya. Totoo naman ang sinabi ko, In 21 years of my existence madami na akong nakasalamuhang mga tao at ilan sa kanila ay parang related sa kinwento niya. May mga tao sa paligid mo na kung titingnan mo ay mahina pero deep inside of them, mas matatag pa pala sila sa mga nagpepretend na malakas. May iba naman tatahi-tahimik lang at walang kibo pero yun pala isa siyang magaling na dancer at laging nae-expose sa stage.

May ibang tao naman for example boys, minsan akala mo totoo ang pinapakita niya pero ang totoo puro kasinungalingan lang. We shouldn' t trust and easily believe on what they're showing outside. It might be just a big fictitious.

“Hoy Aya nakakasura kang bata ka!” saad ko sakanya. Nakatutok parin naman siya sa laptop ko at nanonood sa youtube ng music video.

“Why?” tugon niya without facing me. Hay nakong bata ito.

“Nagsusulat ka pala ng story sa wattpad wala ka man lang pasabi” napatigil naman siya sa sinabi.

Kagulat-gulat ba yun?

“Ah eh , yes ate! Hehe may b-binasa ka?” nag-aalinlangan niyang tanong.

Nahihiya ba siya? Tss may kahihiyan din pala ang luka.

“Wala pa haha. I don't have enough free time Aya” Hindi ko sa kanya sinabi na nilagay ko sa private library ko ang story niya na “Lost Love of Mine” kasi baka sa kalukahan niyan ay mabura niya ang story niya.

“Ate someone messaged you” ani Aya.

Sino naman yun?  Lumapit ako sa kanya ang tiningnan ang facebook ko. Nakalog in kasi ako since youtube lang naman ang ginagamit niya. I checked my message and to my surprise , Theo Message me.

Matthew Gates:
   Ella, I'm coming in the Philippines!

Whaaaat?? Totoo ba ito?? Oh em gi.

Daniella Jepsen:
   Really? Ohemgi. I can't believe na miss mo na agad ako para puntahan mopa ako dito WHAHAHAHA. Seeyou.

Matawa-tawa naman ako habang tinatype yun, forsure nakasimangot nanaman yun. Ilang taon nadin pala siyang di umuuwi, ahead siya ng isang taon na umalis sakin e.
Nilingon ko naman si Aya na nakaupo sa gilid ng kama ko. She's staring at me confusedly.

“Why are you smiling while pressing the keyboard ha?”  pang-iintriga niya.

Napailing nalang ako, “A friend of mine is coming here soon”

“Boy or girl? Baka boyfriend mo yun ha! I'm gonna kill him pag nagkataon” mataray niyang sabi. Anong problema ng batang ito? Parang ayaw na ayaw niyang magka-love life ako eh. Siguro siya ung parang nagsasabi/kumokontra sakin tuwing may nanliligaw sakin sa states.

“Over acting bebe? Hm, he' s a boy yes. But he's not my boyfriend. Friend nga diba?” medyo naging maaliwalas naman ang mukha niya sa sinabi ko. Tamo to, sayang saya talaga na wala akong lovelife.