{8 Mayıs 2007}
Daha o zamanlar 4 yaşında,küçük bir kız iken buraya getirilmişti.Annesi ve babası kendi elleri ile yaşlı doktora,küçük kızlarını teslim etmişti.O günden beri adını hiçbir zaman öğrenemediği doktor tarafından belli başlı testlere tabii tutuluyordu.
Bir denek faresi gibi...
Zaman geçmişti.
Küçük kız artık 8 yaşındaydı ve her şeyi idrak etmişti.
Kendinde bir tuhaflık olduğunu,
ve bu tuhaflığın sona erdirilmesi için burada tutulduğunu anlamıştı.
Tehlikeliydi.
İnsanlarda bundan korkuyordu.
Ve insanların korktuğu başlarına gelecekti.
Sadece biraz beklemeleri gerekiyordu.
8 yıl...
***
Genç kız;küçük,beyaz hücresinde oturmuş,saçlarıyla oynuyordu.
Derin bir nefes aldı.
Hücrenin dezenfekte kokan havasını içine çekti.
Bugün diğer günlerden farklı olacakmış gibi bir his vardı etrafta.
Herkes çok sakin ve yavaştı.Çalışanlar diğer günlerin aksine yavaş ve hantal hareket ediyordu.
Kızın kalbine aniden bir ağrı saplandı.
Tamda göğsünden aşağı inen yaranın ortasına.Bu yara vücudunda yeni oluşmuştu.
Dün gece.
Her zamanki gibi ameliyat masasında uyanmıştı.Nasıl buraya geldiğinden bihaber bir şekilde uyanmıştı.Her zaman böyle olurdu.
Baygınlıktan gözünü zor açabilmişti.
Teninin,ameliyat masasının soğuk zeminine değmesiyle irkilmişti.Göğsünde,tam kalbinin üzerinde büyük bir acı hissediyordu.elini göğsüne koymasıyla acının kaynağını bulmuştu.Geçirdiği ameliyatta doktor,göğsünün üzerinde kocaman bir yara bırakmıştı.
Ameliyatta ne olduğu konusunda en ufak bir fikri yoktu.
Olamazdı da zaten.
Sorgulaması,
Kurcalaması yasaktı.
Hemşirenin, ağzına taktığı maske yüzünden tekrar bayılmıştı.Uyandığında hücresinde idi.
Gece geç saatlere yaklaşırken, hücresine yaklaşan ayak sesleri duymuştu.
Doktor, hücre kapısının önünde eğilmiş kızı izliyordu.Camlarla çevrili hücrenin kapısındaki düğmeye basılı tutarak konuştu.
"Bugün...Bugün nasılsın!?" ses tonu sorudan çok bir emir cümlesi gibi çıkmıştı.
Kız,doktorun asıl istediğinin konuşmak olmadığını biliyordu.
