YENİ AY - Tuhaf Serisi- Aşktan Nefret Edenler.

2.bölüm "DERİ"

Yeni bölümde diğer kitabım olan BİR TUHAF İNSAN'dan esintiler kattım. Diğer bölümlerde de diğer kitabımın hikasinden bahsedecegim. Size iyi okumalar

Bölüm şarkısı: Red- darkest park

Ölüm soludu havayı... Çiğerlerine doldu cesetleşmiş kalplerin kokusu..

İnsanın yüzünden duyguları belli olmasa da gözler her zaman kendini ele verirdi. Gözlerde anlardın mutluluğu, hüznü,acıyı
  Ama benim gözlerimde onlarda yarısını kaybetmişti. Ben yarısı çanlınmış biriydim. Ama bu aralar kaybettiğim yarımı bana unutturan insanı düşünüyorum. Onun dokunmak istediğim kumral saçları bana inadına yasak meyve ifadesi veriyordu. Dokunması yasak... ama saçları bana bu kadar inanılmaz görünürken dokunamamak beni parçalara ayırıyordu. Onu ilk gördüğümde kalbim ilk defa dövmemin açısından değilde onun güzelliğiyle acımıştı. Eskiden kalbimin sesini duymazdım. Duyamazdım ben yarımı kaybetmiştim. Kalbimde o yarımın içindeydi. Ama onu gördüğüm gün sol tarafındaki baskı heyecan ve terleme onu gördüğümde bunları yaşamıştım. Onu bir yıldır tanıyorum. Bir yıldır  ilk günkü gibiydi bana bahşettiği aşkı,

   Bana göre masallardaki gibiydi benim sevgim, gerçek değildi yani
  Ama gerçek olmasını bir o kadar arzuluyordum. Benim olmasını bana sarılmasını kaybettiğim yarımı doldurmasını ama istediğim ne oldu ki o olsun,

   Bana benim gibi bakmıyordu. Dışarıdan bir ölüden farksızdım. Nasıl baktığımı bilmiyordum. İçimde yanan ateşin bir gün ana sıçramasını o kadar isterdim ki benim gibi yanmasını o kadar isterdim ki, benim ateşim oydu ama onun ateşi yoktu. Üvey kardeşim benim tabirimle pembe kusmuk ona aşık değilde hayranlıkla bakıyordu. Aşk değildi bu çok belliydi. Sadece onunki hayranlıktı. Benim ona duyduğum sevgi bir başkaydı, ben onun gözlerindeki nefesi görmüştüm. Siyahı çalan mavi gözleri benim kahve gözlerimi parçalıyordu. Onun elleri benim ruhumu sıkıyordu.