7. Bölüm
Bölüm şarkısı: DMX- I dont dance
"Karanlığı yutmuş bır kıza iyilik nedir diye sorma çünkü o kız gönlünün bütün bahçelerini yakıp yıktı!"
*Güzel bulduklarım*
Aydınlıkta yaşadığın halde karanlığı hissetmen güzeldir...
-PAS-
Karlı bir gün gibiyim adeta, soğuğum fazlasıyla korkunç ve dibine kadar ruhum katranla kaplı, ne diye bilirim ki bana mahşedilmiş hayat bundan ibaretti. Tabi yaşadığım olanaklarda bunun cabası,
Hiç sizlere oluyor mu bilemem ama bazen içimdekinin farklı birisi dışımdakinin daha da farklı birisi olduğumu hissediyorum. Her zaman toplum denen idealist düşünceden kendimi ayrı hissettim. Ben kafasında dünya taşıyan birisiydim. Benim dünyam içimdeydi.
Hayat bazen kimisine çiçek verirken kimisine çiçek açtırıcak toprak dahi vermiyor. Ben ve benim gibiler toprağı olmayan insanlardık. Toprağımız yoktu ama bizde yakmaya başladık. Hayatın kendince kurduğu kurallara baş kaldırarak inadına ateşe verdik umutlarımızı, inadına kestik hayallerimizi...
Uzun saçın şuanda bulunduğu durumdan az da olsa üzülüyorum. Yani onu öyle göz yaşlarıyla görmek taş kalbimi az da olsa kıpırdatıyordu. Ona sorduğum sorudan sonra bilincini yitirmişti. Ne evini biliyordum nede telefonundan ailesini bulabilmiştim. En son çare olarak katrandan güvenebileceğim Zeus'u arayarak ondan yardım istedim. Tamam güçlüyüm ama onu katrana kadar taşıyamazdım. Onu götürebilecek en iyi yer Zeus'un eviydi. Hala bilinci yerinde değildi. Sanırım acıdan bayılmıştı. Hala şaşırıyordum. Onun gibi güçlü birisi nasıl o hale gelebilirdi. Tabi bedeni güçlü ama kalbi belki zayıftı uzun saçın...
Zeus' un bulunduğu evin oraya geldiğimizden önden davrandım ve apartmanın kapısını açtım. Zeus hiç zorlanmadan uzun saçı taşıyordu. Bense onun arkasından sessizce ilerliyordum. Zeus' un evi ikinci kattaydı. Eski bir binaydı ama temizdi. Kapının önüne geldiğimizde Zeus bana dönerek ceketinin cebini işaret etti. Yavaşca elimi cebine sokup anahtarı kavradım ve kapının deliğinden sokup açtım. Botlarımı çıkartırken hızlı davrandım ve kapıyı boydan boya açarak onlara geçmeleri için yer açtım.
" Şakir koridorun sonundaki odaya yeni nevresim ser, nevresim dolapta"
Kaşlarım çatırılırken sinirle uzun ve sesli bir nefes verdim. Çeketimi bir hışımla çıkarıp astım ve sert adımlarla odaya girdim. Cidden sinir oluyordum şakir demesine ama şuan sövülecek ortam değildi. Hızla dolabı açtım ve en üst raftan elime gelen ilk nevresim takımını alıp yatağa ilerledim.
Zeus' un evi temizdi. Bu barmenliğinden mi geliyordu bilmiyorum ama o işini büyük bir titizlikle yapardı. Evinide işi gibi ciddiyetle temizler ve bakardı.Eskiden dövüşlerden geldiğimde burada kalırdım. Küçüktüm yaralarımı kendim saramıyordum. Şimdi Mi? Şimdi vücuda yara açılan değil vücüda yara açan bendim... Konuyu saptırmaya gerek yoktu. Fazla büyük değildi evi zaten tek yaşıyordu. Ama seveni çoktu misafirleri çok olurdu.
Hızla eski nevresimleri çıkardım ve bir yere yığdım, yenilerini sererken odanın düzenine bakıyordum.Fazla eşya yoktu ama dolap,yatak ve iki komidinle gayet iyi görüyordu. Yatağın örtüsünüde düzelttim ve eski nevresimleri salondaki banyoda makinenin içine attım. Zeus ta uzun saçı odaya götürüp yavaşca yatırdı.
Ben yavaşca çeketini çıkartırken uzun saçın, yatağa yaklaşan Zeusda elinde küçük bir çantayla geldi. Yavaşca çantayı açtığında ilk yardım çantası olduğunu anladım çeşitki kremler adını bilmediğim o yakan şey ve sargı bezleri, eline aldığı kremin dış kısmına bakıp geri bırakıyordu.
En son aldığı kremi geri koymadan kapağını açtı ve elimde uzun saçın çeketi vardı bana bakarak,
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YENİ AY - Tuhaf Serisi- Aşktan Nefret Edenler.
Teen FictionAŞKTAN NEFRET EDENLER... Hayatın bana bahşettiği yaşam şarabı ruhumu eriten asit gibiydi. Fazla yaşamaz dediler bana ama bilmiyorlardı ki ben, benim katilimdim. Ben çocukluğunu katletmiş kızdım. Ben yaşam almış kızdım. Ben elimden alınan çocukl...