Dream in Colours vs. Magcon |Magcon Fanfictie|

Courtney #15

We zijn net aangekomen in de concertzaal en al gauw verdwijnt Destiny naar de backstageruimte.

Isabella trekt me mee naar Destiny en we gaan backstage zitten in onze kleedkamer.

"En nu ga jij ons mooi vertellen wat er allemaal gaande is tussen jou en Aaron", zegt Isabella al snel.

Destiny zit van haar thee te sippen en geeft me pruiloogjes van net boven haar theemok.

Ik laat een kleine zucht horen en vertel hen over gisteren.

"Maar nu weet ik niet wat ik moet doen want het is niet alsof we een relatie hebben want dat is niet zo."

Ineens roept onze manager en zegt dat we allemaal naar buiten moeten komen en dat Destiny ook moet meekomen.

We wandelen naar buiten en worden begroet door de andere jongens die daar staan met een jongen die ik nog nooit heb gezien. Ik kijk naar de andere meisjes en zie dat Destiny haar mond wagenwijd open staat. Ik grinnik en ze kijkt mijn kant op. Ze slaat haar hand voor haar gezicht en kijkt terug naar de groep maar mijd de nieuwe jongen.

Ik gniffel nog even en luister dan naar de managers.

"Jongens en meisjes, dit is Harvey. Hij komt van het Verenigd Koninkrijk en gaat ons vergezellen bij de Tour. Gedraag je en wees beleefd! Nu mogen Isabella en Courtney komen repeteren. Kom!"

Ik zie Destiny nog met een sip gezichtje vertrekken en de jongens allemaal op Harvey springen maar Bella en ik volgen de managers naar het podium.

-Na de repetitie-

Ik hoor iemand klappen na onze laatste oefening en hoorde Isabella achter me wegvluchten. Ik keek achterom en zag Aaron met een groot boeket bloemen staan. Ik sprong van het podium af en voelde vlinders in mijn onderbuik ontstaan. Ach, wat zeg ik? Je kan het best de hele zoo noemen die daar op hol slaat.

Zodra ik voor hem sta overhandigd hij mij de bloemen en geeft me een knuffel. Gelukkig kon ik de bloemen er nog net tussenuit trekken want anders waren ze plat geweest.

Toen we de knuffel onderbroken zei ik: "Dank je," en hij kwam nog wat dichter bij. Mijn hart begon wel honderd slagen per seconde te maken door de kleine afstand die nu nog tussen ons was.

"Zou je mij de eer geven om je mijn vriendin te mogen noemen?" vroeg hij onzeker.

Ik knikte en hij ontdeed de afstand die nog tussen ons restte en zijn lippen kwamen op die van mij terecht.

En blijkbaar hadden de zoo-bewakers in mijn buik toch niet zo hun best gedaan om de dieren opgesloten te houden want ze gingen weer alle kanten uit.

Pas toen ik de kus verbrak zag ik dat de rest van Magcon, Dream in Colours en de andere meisjes naar ons stonden te kijken. Ze barstte allemaal in een luid applaus en ik kon een kleine glimlach niet van mijn gezicht weghouden.

Aaron trok me langs opzij in een knuffel en ik keek naar de mensen rondom me.

Hier kan ik wel mee leven!