SCHIZOPHRENIA

12.

Μείναμε για λίγο έτσι, εγώ να της τριβω τους ώμους και αυτή με κλειστά μάτι , να χάνετε , μέχρι που συνήλθε, φώναξε τον φύλακα και με έδεσε στο κρεβάτι. Η Mykie πήρε την καρέκλα και την έβαλε δίπλα στο κρεβάτι για να είναι δίπλα μου , ο φύλακας μας άφησε πάλι μόνους. Για ένα μικρό διάστημα η Mykie απλά με κοιτούσε. Εγώ ήμουν εντελώς χαμένος με το χαμόγελο του σχιζοφρενή να κοιτάω το ταβάνι.

Μ: Πάμε πάλι από την αρχή.

Άκουσα την φωνή της και γύρισα να την κοιτάξω. Έφτιαξε τα γυαλιά της και ξανά μίλησε

Μ: πες μου πως ένιωθες πριν σε φέρουμε εδώ;

Ζ: Πριν με φέρετε εδω;... χμ... ήμουν μια χαρά χαμένος στον κόσμο μου. Μόνος μου... Όλοι γύρο κακοί που σε κρίνουν, μου αρέσει αυτό...

Είπα και άρχισα να γελάω υστερικά.

Μ: κάτι πιο συγκεκριμένο;... Εμ... ας δοκιμάσουμε κάτι άλλο... θα σου λέω λέξης και εσύ θα μου λες τι σου βγάζει οι κάθε μια.

Ζ: ουφ ωραία ακούγετε σαν παιχνίδι

Συνέχισα να γελάω περιμένοντας να μου πει την πρώτη λέξη.

Μ: αποδεκτός

Ζ: Αυτό.... ακούγετε λίγο συνηθισμένο, δεν νομίζεις;

Και πάλι συνέχισα να γελάω.

Μ: το μόνο που θέλω είναι να βοηθήσω. Πάμε πάλη ! ...αποδεκτός.

Γύρισα και κοιταξα πάλι το ταβάνι χαμογελώντας

Ζ:χα η αγαπημένη μου φάση... Όταν με αποδέχονται

Είπα χαμογελώντας της και άρχισα πάλη να γελάω

Μ: χαχαχα okay ... Δεν έχουμε πολύ χρόνο για αυτό θα σου πω άλλη μια, και θέλω να είσαι πιο σοβαρός αυτή την φορά. Μοίρα!

Ζ: χαχαχα θες να σου πω κάτι αστείο; πίστευα ότι η μοίρα ήταν κάτι που δεν άλλαζε, πως ότι ήταν να πάθεις θα το πάθεις και δεν μπορείς να το αλλάξεις, όχι σαν κάποια υπερδύναμη, αλλά σαν νόμος στην φύση του ανθρώπου. Απόψε όμως άλλαξε.

Μ: τι άλλαξε;

Ζ: έχεις ποτέ νιώσει ότι όλη σου η ζωή έχει χτιστεί για να ζήσης μια συγκεκριμένη στιγμή,  τι αποκορύφωμά της ζωής σου με λίγα λόγια;

Μ: Δηλαδή αυτό είναι αυτό που νιώθεις για απόψε ;

Ζ: χαχαχα λοιπόν τώρα ναι.  Τώρα συνειδητοποίησα ότι όλοι αυτοί οι άγονες, οι κακές μέρες , οι βαναυσότητες , ήταν όλα για να δουλέψει η μοίρα μου και να βρεθώ εδώ.

Μ: Δηλαδή τώρα βλέπεις την μοίρα διαφορετικά;

Ζ: και βέβαια, τώρα καταλαβαίνω . Δεν μπορεί τίποτα να αλλάξει αλλά είναι γραφτά να γίνουν. Όλα καταλήγουν στο να βρεθώ εγώ απόψε εδώ.

Μ: δ-Δηλαδή γνώρισες κάποιον... ξεχωριστό;

Ζ: Ναι και μπορείς να πεις ότι άλλαξε τα πάντα.

Μ: τα πάντα;

Ζ: Και βέβαια. Θελω να πω... εχεις καταλάβει σε τι διάσταση ζούμε.  Πόσο δύσκολο ειναι να περάσεις τα εμπόδια και της βρωμιές...... Μόνος σου

Μ: Ναι... ο κόσμος είναι μοναχικός, σωστά;

Ζ: σωστά, σωστά... με καταλαβαίνεις .Ακόμα και σε ένα πλήθος γεμάτο ανθρώπους, μπορεί να κλωτσησεις, να μιλήσεις,  να φωνάξεις με όλη σου την δύναμη και κανείς δεν νοιάζεται. Είναι σαν να μην υπάρχεις καν. Νιώθω... μερικές φορές νιώθω ότι είμαι παγιδευμένος σε ένα δρόμο που οδηγεί πουθενά , σε κάτι άδειο. Αλλά τώρα ...

Μ: Τώρα νιώθεις ότι έχεις κάποιον δίπλα σου . ν-να μοιραστείς το ταξίδι μαζί του. Και... Και πως σε κάνει να νιώθεις;

Ζ: νιώθω ότι τραβηχτηκα έξω από την πραγματικότητα μου, σε μια νέα αρχή . Είναι πολύ συναρπαστικό,  αλήθεια. Δεν ξέρεις πως ειναι να το νιώθεις αυτό, ειμαι σίγουρος

Άρχισα να γελάω και της χαμογέλασα,  ξέροντας ότι πέτυχα αυτό που ήθελα. Την είχα μαζέψει με τα λόγια μου.

Μ: β-βασικά... Ίσως να ξ-ξέρω. Μπορείς να μου πεις περισσότερα σ-σχετικά με το πως σε κάνει αυτό το άτομο να νιώθεις;

Χαμογέλασα πονηρά. Ήθελε να δει αν μιλούσα για αυτήν ή όχι. Εγώ της είπα ότι θα την τρελανω.

Ζ: είναι... Σαν να έχω γνωρίσει κάποιον που να με καταλαβαίνει ... Και πίστεψέ με , δεν το έχω ξανά νιώσει ποτέ.  Εσύ καταλαβαίνεις...Είσαι κάποια που μπορεί να αφεθεί και να πέσει να πεσεις χωρίς να σου έχω δώσει αλεξίπτωτο γιατί απλά με εμπιστεύεσαι. Καταλαβαίνεις τι εννοώ ;

Μ:Ναι ... Ναι ! Καταλαβαίνω.

Ζ: το ήξερα ότι θα καταλάβαινες.

Μ: λ-λοιπόν.  Εμ μπορώ να σε ρωτήσω. Ποιό είναι αυτό το άτομο; 

Ζ: ένα άτομο πολύ πολύ ξεχωριστό αλλά του οποίου όμως.... Δεν ξέρω αν γνωρίζω το αληθινό όνομα.

Την κοίταξα με ένα γοητευτικό χαμογελώ περιμένοντας να μου πει όλο της το όνομα... Και να δω αν μου είχε συστηθεί με το αληθινό της όνομα στην αρχή .

Μ: ο-οου ε-εγώ;... εμένα με λένε Mykie ... Mykie Robbins

Z: τι όμορφο όνομα.  Mykie σε φωνάζουν και οι φίλοι σωστά ;

M: εμ... Δεν, δεν έχω και πόλους φίλους

Χαμογέλασα πονηρά,  ξέροντας ότι το σχέδιο μου πάει τέλεια και είπα την χαριστική φράση

Ζ: λοιπόν,  Mykie , τώρα απέκτησες έναν .....

Η Mykie με κοίταξε, τα μάτια της έλαμπαν και διακριτικά μου έπιασε το χέρι

Χα, καημένο κορίτσι, Πλέον την είχα με το μέρος μου .