SCHIZOPHRENIA

17.

Γύρισα στο σπίτι μετά το ραντεβού. Τα φώτα όλα σβηστά,  Μια φριχτή ησυχία μέσα στο σπίτι, ο αέρας βαρείς συνοδευόμενος από καπνό από εκατομμύρια τσιγάρα,  κάνοντας το δύσκολο να ανασανεις ή και να δεις.

Μ: Ζ-Zayn;

Είπα και άνοιξα το φως στο σαλόνι. Στο τραπεζάκι πάνω χιλιάδες αποτσίγαρα και δίπλα ένα άδειο μπουκάλι ουίσκι.  Γύρισα το κεφάλι μου και είδα τον Zayn , ξαπλωμένο στον καναπέ να έχει στην αγκαλιά του ένα μαξιλάρι και να κοιμάται. Πήρα μια βαθιά ανάσα έβγαλα τα παπούτσια μου και κάθισα στο πάτωμα... Δεν άντεχα άλλο... Ότι και να έκανα φοβόμουν μήπως τον νευριάσω και χάσω την ζωή μου.
Σηκώθηκα αργά από το πάτωμα και πήγα στην κουζίνα. Πήρα ένα μαχαίρι στα χέρια μου και το κοιτούσε. 'Δεν είναι σωστό αυτό που σκέφτηκα... θυμήσου τι σου είπαν στην σχολή'
Σκέφτηκα και έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου.

Μ: δεν είναι σχιζοφρενής...ειναι άνθρωπος με σχιζοφρενεια... άνθρωπος που υποφέρει... Είναι αοριστία...

Ψιθύρισα στον εαυτό μου αλλά Όχι!...θελω να φύγω από εδώ μέσα. Έσφιξα το μαχαίρι και πήγα πάλι πίσω στο σαλόνι. Γονάτισα δίπλα από τον Zayn και ακούμπησα το μαχαίρι στον λαιμό του.

Ζ: λοιπόν... καν'το τι περιμένεις.

Άκουσα την φωνή του και απ τον λαιμό του τα μάτια μου ανέβηκαν στα δικά του. Τον κοίταξα για λίγο και ένοιωθα τα μαχαίρι να γλιστράει σιγά σιγά από το χέρι μου μέχρι που ακούμπησε το πάτωμα Και τότε  ξέσπασα σε κλάματα.  Κυρίως από φόβο ότι τώρα θα πεθάνω.
Ο Zayn με κοιτούσε χωρίς να δείχνει κανένα συναίσθημα και αυτό με έκανε να κλαίω ακόμα πιο πολύ.
Τότε σηκώθηκε,με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε στην κρεβατοκάμαρα. Με έριξε με δύναμη στο κρεβάτι, ξάπλωσε και αυτός δίπλα μου. Εγώ ακόμα έκλαιγα,πλεον δεν ήξερα τον λόγο
.... ο Zayn με έβαλε στην αγκαλιά του.

Ζ: βγάλε τον σκασμό

Είπε με σιγανή πιο βραχνιασμενη φωνή. Λογικά  επειδή μόλις είχε ξυπνήσει. Αλλά παρόλα αυτά συνέχισα να κλαίω.

Ζ: σταμάτα να κλαίς Γιατί δεν το έχω σε τίποτα να φέρω το μαχαίρι από κάτω.

Μου ψιθύρισε στο αυτί δημιουργώντας ένα ρίγος σε όλο μου το σώμα. Τα δάκρια μου σταμάτησα αυτόματα και απλά έβαλα το πρόσωπο μου στον λαιμό του.

Καθόμουν έτσι για κανένα μισάωρο...προσπαθώντας να κοιμιθω...και πάνω που πήγε να με πάρει ο ύπνος μια φωνή ακουστικά μέσα από το σκοτάδι.

Ζ: αν...αν δεν ξυπνούσα, Θα το έκανες στ'αλήθεια;

Η φωνή του τώρα πιο ήρεμη και πιο γλυκιά από πριν.

Δαγκωσα τα χείλι μου και χωρίς να το σκεφτώ απαντούσα.

Μ: δεν ξέρω...λογικά ναι...

Και μόλις άκουσα τις λέξεις να βγαίνουν από το στόμα μου το μετάνιωσα. Γιατί του το είπα αυτό;... Και έτσι απλά περίμενα την σφαλιάρα να μου έρθει.
..αλλά δεν την ένιωσα ποτέ.
Ο Zayn απλά με έβγαλε από την αγκαλιά του και μου γύρισε την πλάτη. Ήταν η πρώτη φορά Που ήθελα να με ακουμπάει. Ήθελα να με ξανά αγκαλιάσει και ξαφνικά στο μηαλο μου ήταν προτιμότερο το να με χαστουκιζε παρά αυτό.  Άρχισα να κρυονω χωρίς την αγκαλιά του... Γύρισα και κοίταξα την πλάτη του.

Μ: σ-συγνώμη...

Είπα και του χαϊδδεψα την πλάτη... Αλλά δεν πήρα καμία απάντηση .