SCHIZOPHRENIA

5

Ξύπνησα και κοίταξα γύρο μου. Ήμουν ακόμα στο μπάνιο , μέσα στο αίμα. Σηκώθηκα, άνοιξα την τάπα της μπανιερας και πλύθηκα, όταν ξαφνικά άκουσα την πόρτα . Ντύθηκα γρήγορα και πήγα να ανοίξω . Ήταν πάλι η γειτόνισσα.

Μ: γειά σου είμαι η Mykie. Είχα έρθει και πρίν δύο μέρες απλά σε είδα κάπως ανήσυχο και είπα να σε αφήσω, εσύ είσαι ο Zayn σωστά;

Ζ: τι θέλεις και που ξέρεις τι όνομα μου;

Είπα απότομα δεν μου αρέσει καθόλου το ότι ξέρει το όνομά μου.

Μ: λοιπόν, είμαι εδώ γιατί αυτή είναι η δουλειά μου, με κάλεσε κάποιος για να σε βοηθήσω.

Άρχισα να νευριάζω, η φωνές στο κεφάλι μου με πέθαναν.

Ζ: ΤΙ!; ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΙΠΑΙ ΝΑ ΈΡΘΕΙΣ; ΔΕΝ ΧΡΕΙΆΖΟΜΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ!!!

Της φώναξα όσο ποιο δυνατά μπορούσα, αλλά πιο πολύ για να το ακούσω εγώ ο ίδιος. Αλλά δεν φάνηκε να τρόμαξε όπως την πρώτη φορά. Αντίθετος πέρασε στο σπίτι μου και έκλεισε με άνεση την πόρτα λες και έμπαινε στο δικό της σπίτι.

Μ: κάτσε να μιλήσουμε

Μου είπε ήρεμα και κάθισε στον καναπέ μου.

Ζ: δεν έχουμε να πούμε τίποτα. Τώρα φύγε πριν σε στείλω εκεί που στέλνω όλους όσους θέλουν να με "βοηθησουν"

Και πάλι δεν φοβήθηκε. Απλά, με κοιτούσε, με ένα χειρότερο βλέμμα. Το μόνο βλέμμα που δεν θέλω να με κοιτάνε. Με κοιτούσε με συμπόνια. Σαν να λέει ότι με λυπάται . Δεν θέλω να με λυπούνται!!!

Ζ: ΜΗΝ ΜΕ ΛΥΠΆΣΑΙ ΓΑΜΟΤΟ!!!

Με το πόδι μου βάρεσε το τραπεζάκι του σαλονιού και αυτό έπεσε μαζί με ότι είχε πάνω του.

Ζ: δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Κανείς! Κανείς σας δεν καταλαβαίνει!!!

Η Mykie σηκώθηκε έβαλε το χέρι της στον ώμο μου και με κοίταξε στα μάτια

Μ: εγώ καταλαβαίνω Zayn

Τραβηχτηκα πίσω και άρχισα να γελάω ειρωνικά. Νευριασμένος και έτοιμος να κλάψω την καρφωσα με το βλέμμα μου.

Ζ: ώστε με καταλαβαίνεις εε;

Ρώτησα με ειρωνεία και με το κάτω χείλος μου να τρέμει από τα νεύρα και για τα δάκρια που κρατούσα να μην πέσουν από τα μάτια μου... τόσο ώστε έφτασα στο σημείο να βλέπω θολά.

Ζ: Δηλαδή με καταλαβαίνεις και ξέρεις πως νιώθω , σωστά!;... θες να μου πεις ότι ξέρεις πώς είναι να νιώθεις ότι κάποιος έχει πάρει το μυαλό σου και να παίζει με αυτό και εσύ... να μην μπορείς να κάνεις τίποτα... θες να πεις ότι ξέρεις πως είναι να νιώθεις λες και κάποιος πήρε τον εαυτό σου από μέσα σου και σε άφησε κενό ,χαμένο και να μην μπορείς να το εξηγήσεις. Θες να μου πεις ότι ξέρεις πως ειναι ... ΝΑ ΝΟΙΏΘΕΙΣ ΑΨΥΧΟΣ!!!! ΤΑ ΞΈΡΕΙΣ ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΕΣΎ ,ΒΈΒΑΙΑ !!!!

άρχισα να ανασάνω γρήγορα και βαριά, τα μάγουλά μου γεμάτα δάκρια, άκουγα την καρδιά μου να χτυπάει. Χαμηλωσα το κεφάλι μου για να μην με δει να κλαίω. Και τότε, ήρθε και με αγκάλιασε, πάλι δεν φοβήθηκε. Δεν ήθελα να με αγγίζει αλλά εκκινεί την στιγμή δεν μπορούσα να κάνω κάτι, ήμουν αδύναμος και έτσι την άφησα.