-Hoseok'un Ağzından~
Nasıl oldu bilmiyorum ama duyduğum haber karşısında kendimi hastanede buldum.Direk bizimkilerin olduğu kata ilerledik.Göz yaşlarım istemsizce akıyordu.Her zaman her olayda bi umut arardım.Ama bunda bi umut olmadığını anladığım zaman kalbimin duracağını sandım.Doktoe durumunun ağır olduğunu söyledi.Neden herşey iyi giderken bir anda böyle oldu?Neden tüm hevesim gitti?Tanrı'm benim suçum neydi?
*****
- Healer yavaş yavaş gözlerini açtı.Ve Hoseok diye bi isim sayıklıyor.Acaba o kim?
-Benim!!
-Şuradaki kıyafetleri giyip benimle gelirmisiniz?
dedi ve çapraz odayı gösterdi.
Hemen gittim ve kıyafetleri giydim koridora çıktığımda herkesin mahvolmuş olduğunu gördüm.Bu içimi daha da çok acıtıyordu.Doktoru takip ettim ve odaya girdim.Maskeyi ağız kısmıma getirdim ve Healer'a yaklaştım:
-Jung Hoseok
-Bebeğim iyisin değilmi?Beni yanlız bırakmayacaksın öyle değilmi?Hayatımın tüm renkleriyle gitmeyeceksin değil mi?Neden Healer neden?Beni bırakamazsın biliyorum gidemezsin beni ve dışardaki sevenleri bırakıp yapamazsın.
-Üzgünüm Hoseok
-Tüm umutlarımı yitirdim biliyormusun?Hadi kalk ayağa ve bana sıkıca sarıl bırakmayacağım seni de hep seninle olacağım kalbim ruhum bedenim hep senin Hoseok de
Yavaş yavaş gözlerinin kapandığını gördüm ve daha da çok kahroluyordum bir anda doktorlar geldi ve beni çıkardılar.Koridorun ortasına çöktüm ve sadece dua etmeye başladım.İyileşecek benim sevdiğim iyileşecek ve iyi olacak hepiniz göreceksiniz!
