Batuhan Amca'nın evine girip adamı öldürmek beni garip hissettirebilirdi . Aslında hergün birkaç zombi öldürmek insanı alıştırıyor . Herneyse, içeri girdiğimizde çok garip olarak evde kimse yoktu bende hemen buzdolabına yöneldim kapağı açtığımda ne gördüysem aldım. Herkes beni aşağıda bekliyordu.Tüm Yemekleri toplayıp arkamı döndüğüm an yine herzamanki gibi 2 kaşımın ortasında 1 tüfek vardı.
-Sen Ne Halt Yiyorsun Hah ! diye bağırdı Batuhan amca
-Şe...Şey be,be.bbeee.be,be,be,ben sadd, sadece yiyeceklerinizi kontrol ediyordum .dedimki , o an aklımdan ne geçtiğni bende bilmiyordum.
Adam bana sırtını çevirdi ve gülmeye başladı bende fırsat bulub dizinin arkasına bir tekme geçirdim,adam yere düştü tüfeğini alıp boynuna vurdum (öldürmek istemiyordum).Sonra adam bayılmayınca mutsuz bir şekilde beynini patlattım.Herkez irkilmişti ve silah sesi yüzünden tüm hastalıklılar bana doğru geliyordu hemen evimize geçtik ve tahtalarla kapıları örttük.Dayanmayacak gibiydi ama biraz oyalanıp giderlerdi.Diye umuyorum.
Herneyse , yemek yemeğe başladığmızda hala garip hissediyorum beni öldürmek üzere olsa bile kendimi adeta bir ayı gibi hissediyordum.Tıkınmaya başlarken birtane daha takırdama sesi geldi kapı deliğinden baktığımda sanki tanıdık gibi bir yüz gördüm sanki bu bu , Şirin Hocaya benziyordu.Umursamadım ve tıkınmaya devam ettim.
Evelsi gün için dışarı çıkma planları yapıyorduk.biraz avlanacaktık çünkü tehçizatımız az kalmıştı.Akşam olmuştu uyuduk ama rahat uykumu Böğeağueağ gibi bir hastalıklı sesi bozdu biraz korkmuştum ama alışkın olduğum bir sesti ve geri yattım.
