⊗⊗VIVIAN⊗⊗ [Complete]

/9-р хэсэг/Харанхуй...

Үнэн гэж юу юм.................................................

Бусдын хувьд сэтгэл өвтөгсөн шаналал.........

Байж болох ч миний хувьд юу ч байсангүй............ юу ч мэдэрж юу ч бодохгүй байна....

Хүсэн хүлээсэн орой болж өдөржингөө бодсон хүн минь ч ирсэн байлаа..Хоолны ширээний ард бид хоёр нам гүм сууна....Тэр дахиад л хоолыг минь аманд минь хийж өгнө. Халуун шөлөнд амаа түлчихвий гэж бодсондоо хөргөх гэж үлээнэ, хоолоо асгачихвий гэсэндээ маш хянуур удаанаар хөдлөнө. Надад хоолны үнрээс илүү тэрнүү сүрчигний үнэр үнэртэж байлаа....Марк яагаад намайг тэр эмчтэй уулзуулсныг мэдэхгүй юм эсвэл мэдэхийг хүсэхгүй байгаа байх. Яг одоо би энд ингээд сууж байгаа минь л надад чухал.

——————————————-

Vivian

Гэрэл харанхуй байхгүй бол оршиж чадахгүй гэдэг би гэрлийг хэзээ ч харж байгаагүй болхоор ямар ч төсөөлөл байдгүй билээ......Ганц мэдэх зүйл минь бүх хүн харанхуйгаас илүү гэрлийг илүүд үздэг бас Гэрэл бол дулаахан......

Оройн хоол дууссаны дараа буцаад өрөөндөө ирлээ...Эзэнтэн өнөөдөр их ажилтай байсан бололтой хоолоо идсний дараа өрөөрүү явсан байв. Би байдгаасаа бүр дуугай болчихжээ......барагтаа л юм ярдаггүй хүн дуугаа хураасан гэхээр яг л хэлгүй хүн шиг байсан байх бусад нь ч тэгэж бодоо биз

Амнаас минь гарж буй үг, харж чадахгүй байгаа амьдарлыг мэдэрж байгаа мэдрэмж минь бүгд миний зүрхнээс гардаг.....Харин ийм үнэ цэнэтэй зүйлээ алдчихаар би яах бол????

Vivian

Үхэл тийм аймар зүйл юмуу ??????............

————————

Жэксон

Өнөөдөр Vivian их дуугай байлаа ямар нэгэн зүйл болсын боловуу....Бага зэрэг санаа минь зовно....Товлосон өдөр ойртсоор тэрэнд хэлэх үгүйгээ сайн мэдэхгүй юм..Юу ч хэлэлгүйгээр тэрний харанхуйруу явуулбал тэр гомдож шаналах байхдаа....хэрвээ хэлэх юмбол намайг үзэн ядаж!!!!!!!!хмммммммммм бодхыг ч хүсэхгүй байна..

Толгой өвдөнө зүрх минь ч гэсэн.............. өвдөлт намдаах хүчтэй тайвшруулах эм болох ВИСКИГээ мөстэй хамт аягалан томоо гэгч нь балгахад хоолойг минь зуран ходоодруу орсноо хэсэг хугацааны дараа хамаг бие минь тавиран толгой дотор байсан тэр бодлууд минь нэг нэгээрээ замхран зөвхөн гарт минь байх виски л үлдэв.

Виски бид хоёр эцэст нь үлдэж толгой өвтгөсөн бодлууд сарнисан ч хөл минь өөрийн эрхгүй алхсаар тэрний өрөөний урд ирчихжээ...