Prologue:
"Nakita mo ba si Nikka?"
"Oo, papunta ata sa CR."
"Thank you." at umalis na ako para puntahan si Nikka. Kanina ko pa kasi yun hinahanap. Sabay kasi kaming uuwi.
Pagdating ko sa CR, may naririnig akong umiiyak. "Tsk." Hinugasan ko yung kamay ko at hinanap kung saan galing ang iyak.
First cubicle. Walang tao
Second cubicle. Wala rin.
Third. Wala.
Fourth. Di ko mabuksan yung pintuan. "*tok tok* may tao ba diyan?" ako. Bumukas ang pintuan at
Nakita siyang umiiyak NANAMAN.
→
Ayo readers! Perstaym kong magpost ng story here sa account na'to. And I'm still a beginner in writing so please bare with my style in writing, grammatical errors and the spellings. Kung naguguluhan po kayo sa story, you can freely ask me. I'm a friendly person. I won't bite guys! In fact, I'm hoping na sana maging friends tayo :)
with love,
'tine ♥
*bare with my katangahan <3
BINABASA MO ANG
Love is Blind [On-Going]
Teen FictionGanoon na ba talaga kaTANGA ang mga taong TANGA sa PAG-IBIG? Kahit alam nilang mayroong IBA ang kanilang NOBYO/NOBYA?
![Love is Blind [On-Going]](https://img.wattpad.com/cover/10155334-64-k649453.jpg)