KIRMIZI

13.Bölüm

Merhaba canlarım.

Bölümümüzle geldim. Yorumlarınızı bekliyorum! ♥

13.BÖLÜM

"Yengesi mi?" dedim fakat telefon çoktan kapanmıştı ve ben de bir daha aramak istemiyordum onu. Bir geceye bu kadar çok şey sığdırabilmenin şaşkınlığıyla gözlerimi kapattım. Uyuyabilir miydim, bilmiyordum. Neredeyse sabah olmak üzereydi zaten. Ayrıca bu gece olan her şeyi Burcu'ya bir an önce anlatmak için ısrarcı olan bir tarafım da vardı fakat... Fakat onu bu saatte uyandırmamalıydım. Derin bir nefes alarak yerimden kalktım.

"Hadi, Meyra," diye mırıldandım kendi kendime. "Uyuyabiliyorsan uyu da göreyim bu saatten sonra."

Mümkün değildi, uyuyamayacaktım. Aklımda o kadar fazla soru işareti vardı ki, bunları bir kenara alıp gözlerimi yummak mümkün görünmüyordu. Bu yüzden mutfağa giderek buzdolabından sütü çıkardım ve raftan aldığım bardağa soğuk sütü doldurdum. Süt şişesini tekrar dolaba koyarken gözüm dolabın üzerindeki kağıda takıldı.

"Pes etme, o iş bulunacak!"

İster istemez gözlerimi devirdim. Bazı şeyleri unutmamak adına buzdolabının üstüne not olarak yapıştırıyordum. Başarısız çabalarımın sonucunda vazgeçmemek adına böyle bir şey de yazmıştım fakat şimdi görüyor olmak moralimi bozmak dışında hiçbir şeye yaramamıştı. Pes etmiyordum ama o işi de bulamıyordum. Uzanarak tezgahtaki süt dolu bardağı elime aldım ve kafama diktim. Ardından bardağı lavaboda suyla çalkaladım ve ters bir şekilde tezgahın üstüne bıraktım. Ne yapsam diye düşünüp duruyordum. En sonunda dayanamayarak mutfaktan da çıktım ve az önce kalktığım koltuğa tekrar oturdum. Bir an önce Burcu ile konuşmak için çıldırıyordum. En sonunda dayanamayarak ona mesaj attım.

"Uyanır uyanır aranmaz ara beni. Hayat memat meselesi."

Panikleyecekti biliyordum ama yapacak bir şeyim yoktu. Eğer onu beklersem uyanır, tekrar uyurdu, ardından uyanırdı ve tekrar uyurdu. Bu mesajı gördüğünde ise sırf merakından kalkma ihtimali çok yüksekti. Telefonumu yanıma bırakarak başımı koltuğun kenarına yasladım ve kollarımı göğsümde kavuşturarak beklemeye başladım.

Acaba o uyumuş muydu?

👑

Telefonumun sesiyle gözlerimi araladığımda sanki göz kapaklarımda birer ağırlık varmış ve kapatmam için bana baskı yapıyorlarmış gibi hissediyordum. Şu an gözlerimin kan kırmızı olduğundan emindim. Zorla da olsa kendime gelerek telefonumu elime aldım. Arayan Burcu'ydu.

"Alo."

"Meyra, iyi misin? N'oldu kızım? Niye telefonuna bakmıyorsun?"

Gözlerimi kırpıştırarak, "Baktım ya," dedim. "Açtım işte hemen."

"Nerede açtın? Kaçıncı arayışımda açtın? Mesajlarıma da bakmadın."

Oflayarak, "Uyuyakalmışım işte, Burcu. Tüm gece yaşadıklarımı sen yaşasaydın ne yapardın acaba? Stres oldum, uyumuşum öylece beklerken," diye söylendim.

"Ne yaşadın gece?"

Derin bir iç geçirerek, "Anlatsam roman olur valla," dedim.

"Romana gerek yok, anlat dinleyeyim. İyice merak ettim, hadi."

"Tamam, tamam," dedim görmese de kafamı sallayarak. Ve anlatmaya başladım: "Akşam bir duş alayım dedim. Çıktım, o şekilde uyuyakalmışım, bornozla falan. Gecenin bir yarısı telefon sesiyle bir kalktım, sen zannediyorum ben. Kim çıktı arayan?"