Başlıyorduk..
Bu sabah diğer sabahlardan çok daha farklıydı. Düşünsenize; ilk defa alarm bir çalışta uyanmıştım. Tarihe geçin! Hemencecik yüzümü yıkayıp mutfağa koştum. Tabii bunu gören aile halkı hiç eksik kalır mı?
-Ooo Merve Hanım! Hafta sonu bu saatte uyanmanı neye borçluyuz?
-Anneciğim ben hep böyleyim Allah Allah. Hem beni oyalamayın sepeti hazırlamam gerek.
-Ha şimdi anladım nedeni buydu demek.
Neden aniden göz kırptı ki. Anlamsız bir bakış atıp yiyecek bir şeyler hazırlamaya koyuldum. biraz meyve doldurduktan sonra bir kaç parça da börek koyup abur cuburla doldurdum sepeti. Sonra odama koşup mesaj attım.
-Ben tamamım! Saat kaç gibi buluşuruz?
-10-15 dakikaya köşedeyim!
Allah'ım anında yazmıştı. Nasıl mutlu olmuştum anlatamam. Hemen son hazırlıklarımı yapıp köşeye gidecektim. Hiç bir güç beni bu evde daha fazla tutamazdı. Saçlarımı tarayıp ayakkabımı giydim ve aynı anda evden çıktık. Ve daha çıkar çıkmaz bu tesadüfe karşın gülüşmüştük.
-Günaydın. Okul formalarını çıkarınca da iyi görünüyormuşsun aslında. -ve güldü-
-Ya teşekkür ederim. Sende kötü sayılmazsın.
Yalann! O kadar iyiydi ki tekrar aşık olmuştum. Fakat kendimi ağırdan satmam gerekiyordu. Sakindim.
-Ya aslına bakarsan hala pek bilmiyorum buraları. Sen nereye gidebileceğimizi biliyor musun?
-Tabii ki! İlerde çok güzel bir Doğal Park var, oraya gidebiliriz. Zaten çoğunlukla çiftler piknik yapar.
Olamazz!! Ne demiştim ben, ne çifti?
Dönüp güldü.
-Buğra özür dilerim, öyle demek istemedim! Yani şey olan şeyler. -off konu tamamen karıştı-
-Tamam sakin. Ben anladım, merak etme fesat bir insan değilim.
Kafamı salladım ve yürümeye devam ettik. Yol boyunca yüzüne bakacak halim kalmamıştı. Az önce ne saçmalamıştım öyle?
Sonunda vardık parka. Hemen bir köşe seçip yere hasırı serdik. Atıştırmalıkları da ortaya koyunca konuşmaya başladık.
-Ee anlat bakalım nedir hikayen?
-Basit bir şey aslında. Ama maalesef ki herkese göre kendi hayatı zordur. Sanırım benim yaşadığımda bu. Geçen sene bir kızı sevdim ama çok sevdim. Uzun bir süre konuştuk. Artık dönüşü olmayan bir yola girecektim ve bir gün ona hislerimi açmaya karar verdim. Bir parka gelmesini istedim ve geldi. Nasılsın felan derken yavaştan konuya girmeye başladım. Sonuç olarak bunu ona açıkladım. Biraz düşünmesini istedim ve oradan uzaklaştım. Çok sosyal bir kızdı yani hem çevresi geniş hemde sürekli faaliyetler içerisindeydi. Tüm gece boyunca mesaj atmasını bekledim fakat hiç kimseden tek bir kelime bile gelmedi. Sabaha karşı uyuyakalmışım haberim yok. Sadece tek bir kelime "Düşündüm." yazmış. Tabii ben bir heyecanlandım. Hemen buluşmak istedim. Gene aynı parka gelmesini istedim. Etrafımdan bir sürü insan geçiyordu "O" hariç. Daha fazla dayanamayıp tekrar mesaj yazdım. Müsait olmadığını, gelemeyeceği için üzgün olduğunu söyledi. 1 hafta sonra tekrar buluşmak istedi ve koşarak parka gittim. Düşünmek için yeterince zamanı olduğunu biliyordum ve olumlu bir şeyler bekliyordum. Bir kaç saçma şey söyledikten sonra arkadan 3 erkek 2 kız olacak şekilde bir grup yaklaştı. Erkeklerden biri onun yanına geldi ve "Rahatsız ediyorsa hallederiz." deyip kahkaha attı. Yerin dibine girdim diyebilirdim. Kandırmıştı beni. Bir sevgilisi vardı ve o günde onunla buluşmuştu. Kalbim acımıştı ve annemden sonra ilk defa bir bayan benim canımı bu kadar yakmıştı. Uzun bir süre boyunca bir kızla olmayacağıma ve kalbimi kaptırmayacağıma dair kendime bir söz vermiştim. Ta ki bu mahalleye taşınana kadar..
Kalbim yerinden fırlamıştı. O an orada ne yapacağımı bilemedim ve bozuntuya vermeden dinliyormuş gibi yaptım. Çalan telefonun sesiyle irkildim yerimden. Nergis Teyze arıyordu. Sadece bir kaç kelime edip hemen yerinden kalktı.
-Merve çok özür dilerim babam aniden hastahaneye kaldırılmış gitmem gerek.
-Ne özrü iyi miymiş?
-Bilmiyorum, gitmem gerek.
Arkasından bakakaldım. Tam anlattıklarını kıskanacakken olaya dahil olmuştum ve hayatımda yaşadığım en güzel tesadüftü. Her neyse hemen toparlanıp hastahaneye gitmem gerekliydi. İşe koyulmuştum.
