Gene başladık. Ders Rehberlik'ti. Diğer derslere kıyasla daha boş geçtiğini söyleyebilirdim fakat ders dersti. Hoca sıraları gezerek sorular soruyordu. O sıranın bana geleceğini adım gibi biliyordum fakat bir umutla kafamı sıraya gömdüm ve hocanın gelmemesini düşündüm. Ama bir dakika sonra yanıma gelerek:
-Kalk bakalım Merve. Acının geçmesi için neler yapılmalıdır?
Bu ne biçim soruydu böyle? "Acıya göre değişir Hocam. Acının boyutuna göre. Elbette ki acının geçmesi zaman alır. Bunun için ben kafamı dağıtacak şeyler yapmaya çalışırım. Mesela müzik dinlerim, resim çizer, kitap okurum. Ama kesin bir çözüm derseniz her ne kadar geçici olsa da uyku Hocam. Çoğu şeyin çaresidir uyku."
-Güzel bir bakış açısı. Başka cevap vermek isteyen var mı? Buğra sen ne dersin bu konuyla ilgili?
-Acı geçmez Hocam. Sadece alışırız.
Bunun üzerine sınıfta uğultular başladı. Zil çaldı ve teneffüse girdik. Yanına gittim. "Cevabın güzeldi." dedim. Başını salladı. Bunun üzerine tekrar sırama gittim ve gözlerimi kapattım. Bir an önce bu günün bitmesini istiyordum. Eve gitmek ve uyumak.
Eve dönüş yolunda bir şeyler konuşmayı çok istiyordum. Nihayet ki ağzını açtı ve:
-Hiç birine aşık oldun mu?
Başta şaşırsam da kafamı salladım. "Ya sen?"
-Oldum tabi. Çok sevdim ama onun benim varlığımdan haberi bile yoktu. Hissettirmeden sevdim. Güzel sevdim.
Biraz kıskançlıkla "Ne güzel!" dedim.
-Güzeldi tabi. Ama eskide kaldı. Çok büyük yanlışlar yaptım hayatımda ve bu da onlardan biriydi.
-Neden?
-Biraz uzun. Boşver.
-Bak ne dersin yarın çıkalım beraber gezelim zaten hafta sonu kimse karışamaz da. Parka gideriz. Hem anlatırsın hem de piknik yaparız. Bu sayede sana buraları da gezdirmiş olurum.
-İyi fikir!
Sevincimden ne yapacağımı bilemedim ve gülümsemekle yetindim. Bu kadar işte yarın büyük gündü. Hem onun hem de benim sırlarımın açığa çıkacağı gündü. Kim bilir belki de açılırdım ona..
