Average dreamer

თავი2

-უკაცრავა...(თაკ)თვალი მოვარიდედ ხმის ამოღება გავბედე მაგრამ მა სიტყვა გამაწყვეტინა...

-რატომ გაქვს თვალები ცაწითლებული/(ჯიმინ)გაკვირვებული მკიტხა და მომსორდა თან ხელი გამომიწოდა იმისთვის რომ მეც ავმდგრიყავი...

-ბოდისს გიხდი მე უბრალოდ ზალიან ბჩქარობდი(თაკ)

-აჰჰ.. არაუშავს , მაგრამ ფრთხილად უნდა იყო ასე შეიძლება რამე იტკინო(ჯიმინ)

-კიდევ ერთხელ გიხდი ბოდიშს და რამე ხომ არ დაიზიანე??(თაკო)

-არა ნამდვილად კარგად ვარ, რასაც სენზე ვერ ვიტყვი..(ჯიმინ)ცალი წარბი აწია ა დაჯინებით შემომხება , არ ვიცი ეს რატომ გააკეთა მე უბრალოდ ღამემშვიდობისა ვთქვი და იქაურობას სწრაფად გავეცალე ვერ ვიჯერებდიიმ ყველაფერს რაც ამ ერთ დღეში მოხდა, ამას ისიც დაემატა რომ ჩემი ვარაუდი არ გამართლდა და გარეთ საშინელი წვიმა დაიწყო...

-როგორც ჩანს დღეს ყველაფერი ჩემს წინაარმდეგაა(თაკ)დანანებით ვთქვი და უჩაში გავედი, საშინელი წვიმის გამო გარეთ ბევრი ხალხი არ იყო, ავტობუსმც გამაწრო ამიტომ სახლში ფეხით ვბრუნდებოდი...

ჩემს გვერდით ავტომობილი გაცერდა ,ფანჯარა ჩაიწია და თავი ჯიმინმა გამოყო...

-მოდი ჩაჯექი სახლსი მე წაგიყვან(ჯიმინ)

-არა მადლობ არ არის საჭირო(თაკ)გზა განვაგრძე, არ ვიცი უარს რატომ ვეუბნებოდი გარეთ ხომ საშინელი ამინდი და თავსხმა წვიმა იყო ტანაც ზალიან მციოდა..

-კაი რა ჩაჯექი ამ წვიმასი ფეხით როგორ უნდა წახვიე?!!(ჯიმინ)ახლა უფრო დაჟინებით მთხოვდა...

მე წინააღმდეგობა აღარ გავუწიე და ავტომობილში ჩავჯექი...

-სულ დასველებულხარ(ჯიმინ)თქვა და თბილი მზერა მესროლა...

-არა უშავს.(თაკო)ვცდილობდი მისთვის არ შემეხედა...

-არა უშავს?!! შენ გიჟი ხარ?!!ალბად ძალიან გცივა (ჯიმინ)თქვა და მისი მოსაცმელი გახტა დააპირა..

-არაა საჭირო(თაკ)დამფრთხალიხმით ვთქვი...

-საჭიროა(ჯიმინ)მოაცმელი გაიხადა და მხრებზე მომცვა..

-სულ კანკალებ(ჯიმინ)

-არა უშავს მალე გამივლის(თაკო)სახე უსიამოვნოდ სევიშმუნე რადგან ვერ ვხვდებოდი რატომ მექცეოდა ასე თბილად..

-მართლა სენს სახელს არ მეტყვი?(ჯიმინ)

-თაკო... კვლავ უსიამოვნო სახით მივახალე...

და ცემი სახელი იცი ალბად??!!(ჯიმინ)

-კი ვიცი(თაკო)

-და Big-hitში საიდან??(ჯიმინ)

-უკვე დიდი ხანია Big-hitში ვმუაობ(თაკო)

-მაგრამ აქამდე რომ არასდროს შევხვედრირვართ..(ჯიმინ)არ ვიცი ალბად მომეჩვენა , თითქოს ჯიმინი ახლა მოწყენილი სახით მიყურებდა,, ამან ძალიან დამაბნია...

-უკვე მოვედით(თაკო)

-შენ აქ ცხოვრობ?(ჯიმინ)

-დიახ ეს ცემი სახლია(თაკო)კვლავ დაბნეული სახით ვუყურებდი..

-ძალიან პატარა(ჯიმინ)

-მე მარტო ვცხოვრობ და მეტი არც მჭირდება , თანაც ზალიან მყუდრო სახლია(თაკო)ვთქვი და თან მოსაცმელის მოშორება დავაპირე რომ პატრონისთვის დამებრუებინა...

-არ გაიხადო გეცვას!!..(ჯიმინ) სწრაფად მომაყარა...

-მაგრამ ეს შენია(თაკო)ჩემს დაბნეულ სახეს ახლა ღიმილიც მივამატე..

-არაუშავს შენი იყოს (ჯიმინ)მანაც გამიღიმა...

-კარგი. .. მადლობა რომ მომიყვანე...(თაკო)ავტომობილიდან გადმოვედი , მაგრამ თითქოს გარეთ ყველაფერი დატრიალდა, თვალებში დამიბნელდა და სველ ასფალტზე დავეცი...

თვალები გავახილე და ღრმად ამოვისუნთქე...

-ღმერთო ეს რა სიზმარი იყო... არა რაა უკვე მართლა ჩვევად მყავს ჯიმინის სიზმრებში ნახვა...(თაკო)ხმამაღლა ვთქვი და ადგომა დავაპირე...