Average dreamer

თავი 5

დილით კლავ ჩემმა საშინელმა მაღვიძარამ გამაღვიძა,არასდრომ მომწონდა ეს ხმა მაგრამ დღეს ყველაზე მეტად მომეწონა...

ავდექი და სამხურისკენ გვემრთე...

-თაკოო!!(ანა)ცემი მეგობარიმომვარდა როგორც კი კბინეში შევედი...

-რა მოხდა?(თაკო)

-რა მოხდა?! ღმერთო არაფერსაც რომ არ იმჩნევს?!!ვსო ხმას აღარ გგცემ ცხოვრებასი არასდროს, რადგან შენ ყველაფერი დმიმალე, დამიმალე შენი და ჯიმინის ურთიერთობაზე(ანა)

-რა??დ შენ საიდან იცი?!(თაკო)ანერვიულებული ვკითხე

-შენ მე სულელი გგოივარ?როგორც კი გავიგე რომ ჯიმინის მეწყვილე შენ უნდა ყოფილიყავი, ეგრევე მივხვდი რომ თქვენს სორის რაღაც ხდეოდა თორემ შენ არ დაეთანხმებოდი..(ანა)

-კარგი გაჩერდი გთხოვ ახლა მაგ თემაზე საუბრის არც დროა და არც ადგილი, მერე მოგიყვები ყველაფერს , თან სადმე გავისეირნოთ. ამდენი ხანია არ ვყოფილვართ ერთად გასული(ტაკო)ჩემსა და ჯიმინის შესახებ არავინ არაფერი იცოდ, ამის გაგებით კმაყოფილი ღიმილიანი სახით ვცდილობდი ანას გულის მოგება 

-კარგი.. იცოდე ყველაფერ დაწვრილებით მომიყვები!!(ანა)საჩვენებელი თითი დმიქნია, ამ ჟესტზე გამეცინა და თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე..

-კარგი ახლა წადი(ანა)მასაც გაეცინა, მე კი ვეღარ მოვითმინე და მას ჩავეხუტე, ის ხომ ჩემი ერთადერთი მეგობარი იყო რომელიც უზომოდ მიყვარდა და რომელმაც გადამარჩინა...

-მიყვარხარ ანა(თაკო)

-მეც მიყვარხარ ჩემო ლამაზო, ახხ წადიი ახლა !!(ანა)

-კარგი მივდივარ(თაკო)ხელები მოვშორე და გარეთ გამოვედი, გამოვეი და ყველას დაჟინებული მზერა ვირძენი. ყველა ისე მიყურებდა თითქოს ახლა მათ წინ მე კი არა ვიგაც სერიული  მკვლელი ან რამე მსგავსი მიაბიჯებდა...

დარბაზი შევედი , სდაც ჯიმინი დაა კიდევ რამოდენიმე პიროვნება იყო რამოლებიც ამენი ხნის განმავლობასი ჯერ არადროს მენხა..