Average dreamer

თავი 4

    უკვე რამოდენიმე დღე გავიდა რაც მე და ჯიმინე ერთად ვიყავით. ნელმელა უფრო და უფრო ვრწმუნდებოდი თუ როგორ ვუყვარდი მას..მართალია ადვილი არაფერია ამ ცხოვრებაში და ყველას გვიწევს გარკვეული სირთულეების გადალახვა, ჩვენს შემთხვევაში სირთულეს ის წარმოადგენდა რომ ყოველთვის როცა ერთმანეთის ნახვა გვინდოდა, ამას ვერ ვახერხებდით და თუ ვახერხებდით ყოველთვის სხვებისგან მალვით... 

-სამუშაო დღე არც თუ ისე დამღლელი იყო ჩემთვის. კაბიეტსი ისევლ მარტო ვიყავი და როგორც კი სამუშაო დავასრულე იქ გადავწყვიტე წასვლა სადაც ჩემი აყვარელი კაცი მეგულებოდა.

დარბაზის კარი გავაღე და შიგნით შევიხედე, გამიკვირდა რადგან ჯიმინი იქ არ დამხვდა.

დარბაზში შევედი და იატაკზე ჩამოვჯექი, ჯიმინი აგვიანებდა, ამიტომ ვიფიქრე რომ უკვე წავიდა და მეც წასვლა გადავწყვიტე. ფეხზე როგორც კი წამოვდექი რატომღაც ცეკვა მომინდა , კარებში გავიხედე ვინმე ხომ არ იყო, შემდეგ მისიკა ჩავრთე და  სარკეების წინ ცეკვა დავიწყე...

როცა ვცეკვავ ამით დიდ სიამოვნებას ვიღებ, სრულიად ვწყდები გარე სამყაროს და ჩემს  წარმოსახვით სამყაროში ვვარდები, სამყაროში სადაც ყველაფერი კარგადაა და მარტო არავინ არ რჩება, მშობლების გარეშე, მეგობრების გარეშე და მეორე ნახევრის გარეშე...

-ვოვ.. თაკო!!(ჯიმინ)კარებსი გაოცებული სახით მდგარი ჯიმინი დავინახე და ცეკვა ეგრევე შევწყვიტე , მუსიკაც გავთიშე...

-ღმერთო ეს რა იყო?!!(ჯიმინ)კვლავ გაოცებული მომიახლოვდა..

-ასეთი ცუდი იყო??(თაკო)თავი ჩავხარე..

-ცუდი?მეხუმრები? ამაზე კარგი ცხოვრებაში არაფერი მინახავს(ჯიმინ)აღრფთოვანებული  მეხუტებოდა..

-მართლა მოგეწონა??(თაკო)

-და აქამდე რატომ არ მითხარი რომ ასე კარგად შეგეძლო ცეკვა!?(ჯიმინ)