MAFYA ADAMIM

Olamaz işe geç kaldım!

Olamaz! işe geç kalıyorum.Yataktan hızlıca kalkıp banyoya geçtim yüzümü yıkayıp odama geldiğimde saat 7:15 ti.Bu,en önemli toplantıya geç yetişemiğecem demekti.

Yetişmem için sadece 15 dakikam vardı.
Dolabımın önünde durup uzun uzun kıyafet seçemezdim. Bu yüzden elime ilk gelen elbiseyi aldım.
Bu sefer şans benden yanaydı ki hoş siyah kalem elbiseydi.
Üzerime geçirip hemen dışarı attım kendimi.

Arabaya bindiğimde gözüm aynadaki dağınık halime takıldı.
Olamaz saçım ve makyajımı unutmuştum.
Ama bunu düşünecek vaktimde yoktu.
Işıklarda yapardım bir şekilde.
Önemli bir sorunum var. -GEÇ. KALIRSAM YANARIM ! -
Bütün ay bu iş için uğraştım. Şimdi sadece geç kaldığım için kaybedemezdim.
Bu arada mesleğim reklam ajansında çizim yapıyorum.
Bu o kadarda kolay bir iş değil ama ben bu mesleği seviyordum.

Koştur koştur içeri girdiğimde kapının üstündeki saate baktığımda tam zamanında yetistigimi anladım.
Icimden tanrıya dua ederek masaya oturdum. Çizimlerimi masanın üzerine koydum. Içeride iş arkadaşlarım ve müdürümüz Ayhan bey vardı .
Çizimlerimi eline alıp iyice inceledikten sonra yüzüme bakıp ;

"Çok iyi iş çıkartmışsın Derin.Sana güvenmekte haklıymışım."

Gülümseyerek cevap verdim ;

"Sağolun Ayhan bey. Umarım bu anlaşmayı biz kazanırız ."
5 dakika sonra içeriye anlaşma yapacağımız adamlar girince herkez ayağa kalıp selamlaştılar.
Ayhan bey ayakta kalıp projenin amacını ve nelerden oluştuğunu anlatmaya başladı.
Adamlar dikkatli bir şekilde dinliyorlardı. Son olarak sıra benim çizimlerime geldiğinde dikkatlice incelediler ve birbirlerine bakıp olumlu anlamda kafalarını salladıklarında bu beni daha çok rahatlatmıştı.
Ellerine bir kalem alıp;
"Biz anlaşmayı kabul ediyoruz. Ve Ayhan bey sizi tebrik ederim çizimleriniz muhteşem." Dedi.
Çığlık atmamak için kendimi zor tutuyordum.
Ayhan bey eliyle beni işaret ederek;
"Çok yetenekli bir çalışanım var. Bu çizimlerin sahibi Derin Kaya." Dedi.
Bu sözleri duymak beni çok mutlu etti ve rahatlattı.
"Teşekkür ederim." Dedim.
Toplantı bittikten sonra en yakın arkadaşım pelinin yanına geçtim.
Pelin 2 yıllık arkadaşımdı. Çok iyi ve temiz kalpli bir kızdı. Yanına geldiğim anda meraklı gözlerle soru sormaya başlamıştı bile.
Çok konuşkandır'da kendisi herşeyi merak eder.
"Eee,anlatsana kızım nasıl geçti? ne dediler? Beğendilermi?"
"Of Pelin ya. Biraz sakin ol anlatacağım." Dedim gülerek.
"Peki peki anlat hadi." Dedi ve ellerine çenesine koyarak dikkatli dinleyeceği belliydi.
"Içeri girdiklerinde çok heyecanlandım ama daha sonraları bu heyacan geçti ve çizimlerimi beğendiklerini söylediler."
Dedim sevinçle. Benimle birlikte Pelinde sevinç çığlıkları attı.
"Hadi yine iyisin Ayhan bey sana zam yapar o zaman." Dedi gülerek.
"Zaten maaşım iyi Pelin gerek yok böyle şeylere." Dedim.
"Ne var yani, olsa fenamı olur. Yakında evleneceksin bunun düğün masrafları var daha. Kolay değil yani Derin." Dedi.
Gözlerimi büyüterek yüzüne baktım.
"Saçmalama Pelin daha Berkayla nişanlanmadık bile." Dedim.
"Ama yakında nişanlanacaksınız. Emirle konuştuklarında duydum." Dedi. Nasıl yani şimdi Berkay benimle evlenmeyimi düşünüyordu. Inanamıyorum. Gerçekten ederse bu hayatımda aldığım en iyi teklif olurdu.
"Gerçektenmi? Ciddimisin bak doğruyu söyle." Dedim şaşkınlıkla.
Bu arada Berkay kim diye soracak olursanız benim 2 yıllık sevgilim. Bugüne kadarki en ciddi ve aşık olduğum tek adam o.
"Evet,ciddiyim. Keşke böyle şeyleri Emirde bana yapsa ne güzel olurdu." Dedi hayallere dalarcasına.
Pelin çok haklı. Emir'de Pelinin sevgilisi ama Emir Berkaydan biraz farklıdır. Yani Emir çok çapkındır ama Berkay sadıktır.
"Umarım yapar Pelin." Dedim ve kendi işlerimle ilgilenmek için Peline veda edip odama geçtim.
Birkaç evrak ve dosyaları inceledikten sonra yeni gelen iç çamaşır reklamı için çizim yapmaya başlamıştımki telefonumun çalmasıyla kalemleri yere bırakıp telefonu açtım.
"Efendim Berkay."
"Nasılsın canım."
"Çalışıyorum sen?"
"Bende öyle"
Gülerek cevap verdim;
" Eee,neden aradın öyleyse."
"Seni özledim."
"Bende seni özledim."
" O zaman akşam birşeyler yapalımmı?"
"Olur. Saat 8'de bana gel."
"Tamam hayatım."
"Görüşürüz." Deyip telefonu kapattım ve çizimlerime kaldığım yerden devam ettim.

Eğer senin ailen nerede sen kiminle kalıyorsun diye merak ediyorsanız söyleyeyim.
2 yıl önce ailemi trafik kazasında kaybettim şans eseri abimle ben o kazadan kurtulduk.
Avim murat ailemizi kaybettikten sonra çok değişti. Farklı bir insan gibi oldu. Sürekli olan bir işi yok. Ailemizden kalan mirası genelde kullanır. Bazende gece klüplerinde barman olarak çalışır.
Ama karakteri değişse bile beni çok sevet. Tabi bende onu severim.

Iş çıkışı eve geldiğimde ılık bir duş aldıktan sonra odaya girip kıyafet seçmeye başladım. Uzun boş bakışlardan sonra ne giyeceğimi bulmuştum. Yeni aldığım mor sırt dekoltesi olan bir elbiseydi.
Sıra saç ve makyajdaydı.
Rumel ve siyah göz farı son olarak eyeliner sürüp bordo rujumuda sürdüm. Saçımı yukarıdan toplayıp gümüş rengindeki küpeleride taktiktan sonra hazır gibiydim.
Aynadan kendime baktığımda kapı çaldı kendime çeki düzen verip kapıya ilerledim.

Yorumlarınızı bekliyorum ve beğendiyseniz vote lütfen. Okuduğunuz için sağolun sizi seviyorumm..:)