MUCİZE

MUCİZE-10 (PART 2)

Merhabalarrr,

Bayramınız mübarek olsun. Her zaman mutlu olun. Allah dualarınızı kabul eylesin. Yüzünüz gülücük ile dolsun.

Bölümü beğendiyseniz eğer vote ve yorum yapmayı unutmayın. Sizi seviyorum.

Sevgilerle.

"Kızınız daha kötü olabilirdi hanfendi. Lütfen ağlamayın. Bacağı tamamen kopabilirdi. Araba takla atmış ve ayağı sıkışmış. İtfaiyeciler sayesinde kızınızın ayağı şuan kesilmedi." dedi bir ses. Bayan sesiydi ve oldukça kalındı.

"Kızım kurtulabilecek mi?" dedi annem korku dolu sesiyle. Ağladığı sesinden belliydi. Sesi korkulu ve pürüzlüydü. Burnu tıkanmıştı. Alnımdan akan küçük ter damlacıkları arttı. Gözlerimi sımsıkı kapattım.

"Ben bir doktor değilim efendim. Sadece bir psikoloğum. Burda olma nedenim ise kızınızın bu durumu atlatması için ona yardımcı olmak." dedi kalın sesli bayan.

"Ne yapmamız gerek peki?" diye sordu babam. Onun sesi endişeliydi. Güçlü durmaya çalışıyordu, biliyordum. Korkusunu belli etmemeye çalışıyodu. Eve gidecek odasının bir kenarında sessizce göz damlalarının süzülmesine izin verecekti.

"Kızınıza destek olmalısınız. Onun için bu deneyim oldukça zor olacak. Ayrıca sizin içinde zor olacak. Ama siz ayakta dim dik durursanız eğer o da sizden güç alacak ve ayağa Allah'ın izniyle kalkacak. Burada önemli olan aile desteğidir. Sakın odasına kapanmasına izin vermeyin. Kendisinin başarısız olduğunu düşündürmeyin. Geleceğe dair planlar yapmasında yardımcı olun. Kendi içine kapanıp, soyutlaşmasına izin vermeyin." dedi kalın sesli kadın.

"Benim kızım güçlüdür. Bunu aşacak biliyorum." dedi babam.

"Kızınızın uyanmasını bekleyelim, içeriye geçelim." dedi kalın sesli kadın. Sesleri duyulmayacak gibi değildi. Demek oluyor ki odanın kapısına çok yakınlardı.

Herşeyi duymuştum. Sakinleştiricinin etkisi sürüyordu. Vücudum hareketsiz duruyordu. Kapalı göz kapaklarımdan süzülen göz yaşına engel olamadım.

"Kızımın gözünden yaş süzüldü." dedi annem. İlkten sakin çıkan sesi sona doğru yükselmişti. Oturduğu deri koltukta gıcırtı gelmişti. Ani harekette bulunmuş olmalıydı.

"Sakin olun." dedi kalın sesli kadın.

"Bizi duyuyor olabilir mi?" dedi babam endişeyle.

"Onun yanında olduğunuzu söyleyin. Ona güç verecek sözler söyleyin." dedi kalın sesli kadın.

"Kızım biliyorum sen çok güçlüsün. Bunu da aşıcaz. Hep birlikte." dedi annem.

Peki ben güçlü muydum?

Furkan'ın yaptıklarına karşı güçlü olabilmişmiydim ki bu konuda güçlü olabilecektim.

"Kızım seni Furkan ile evlendiricem, senin istediğin gibi bir düğün olacak söz veriyorum." dedi babam.

Onu öldürmek istiyordum. Kafasına poşet geçirip can çekişini izlemek istiyordum. Bana yalvarmasını istiyordum. Kesmek istiyordum onu, her yerini küçük parçalarına ayırmak, köpeklere yem etmek istiyordum onu.

Babamın söylediği cümle ile vücudum kaskatı kesilmiş ve nefes almakta güçlük çekmeye başlamıştım.

Bacağımı hissetmiyordum. Nefes alamıyordum. Etrafta annemin çığlığı, babamın gür ayak sesi, kalın sesli kadının annemi sakinleşmesi için söylediği cümleler bir süre sonra kesilmiş, hiç bir şey duymuyor olu vermiştim.