Cansu: Zeynep bu gördüğüm kişi yoksa oo o akın mı inanmıyorum onun ıh yanındaki kim
😢😢
Zeynep ; bende senin kadar şaşkınım nolur ağlama sakin ol lütfen .
Zeynep konuşurken benim gözlerim hala aynı noktada ve bi şok daha akın -sevgilim- emre ile basketbol maçı yapacağını söyleyip o kızla buluşmuş birde kızla elle ele.
Bedenim yavaş yavaş ağırlaşırken benim bile anlamadığım bi hışımla çıktım ve arkama bakmadan ağlaya ağlaya koştum nereye koştuğumu bilmeden koştum. Sonra aniden sert bi gövdeye çarpıp yere çakılmamla kendime geldim.Karşımda bana melül melül bakarken bense buğulaşmış gözlerimi açıp karşımda dikilen daha önce hiç görmediğim kişiye baktim. Ellerimden tutup ayağa kaldırdı beni sonra çenemden tutup kafamı kafası hizasına getirip gözlerime baktı nedendir bilmiyorum gözlerinde ki yoğunluk beni ürpertmişti ama Ardından Yaşadıklarımı tekrar hatırlamamla hışımla kalktım ayağa karşımdaki yakışıklıya son bi bakış attım.koştum sonra her zaman geldiğim nehir kenarı bir yere gelip kenara oturup huzur veren manzarı izleyip bir yandan gözyaşlarımı sildim. İçimdeki Acıyı bastırmak için derin derin nefesler alıyorum ama nafile Aldığım nefes te boğuluyorum sanki.Kalbime hançerler vuruyor birileri içim yanıyor nasıl yapabilir beni nasıl aldatabilir bana nasıl yalan söyleyebilir acaba ne zaman dan beridir beni kandırıyor diye düşünürken omzumda hissettiğim elle arkama baktım zeynep gelmiş. Hemen Kalkıp zeynepe sımsıkı sarıldım ve deli gibi ağlamaya başladım.
Zeynep; cansu bak ben ç-çok üzgünüm .
Cansu; zeynep, çok zor canım acıyor beni nasıl aldatabilir zeynep bişi de rüyadayız de yalan de lütfen
Zeynep; cansum, bitanem bak bende bilmiyorum ama inan bana değmez sil o gözyaşlarını nolur tatlım ağlama lütfen... sen ağladıkça benim de içim parçalanıyor benim de canım yanıyor sana söz veriyorum her şey düzelecek lütfen hadi gel bizim eve gidelim.
Cansu: Hayır ıhh eve gitmek istiyorum yarın konuşuruz lütfen. Diyip zeynep'in cevap vermesini beklemeden ordan uzaklaştım. Yolda yürürken içimdeki acı daha da acıtıyor canımı kahretsin hala ağlıyordum eve ulaştığım da annemle babam ağladığımı anlamasınlar diye gözyaşlarımı silip omuzlarımı dikleştirrdim ve çantamdan anahtarlarımı çıkarıp içeriye geçtim. Anneme gözükmeden içeriye geçtim saatin 18:58 olduğunu görünce düştüğüm şok durumdan sıyrılıp hemen duşa girip kısa bir duş alıp çıktım. Aşağıya indim babam da işten gelmişti annem de yemekleri hazırlamış benim gelmemle yemeğe başladık yemek yedikten sonra ortalığı temizleyip annemlerden izin alıp odama çıktım. Yaşadıklarımı, gördüklerimi yine hatırlayınca gözyaşlarım tekrar akmaya başladı. Onu asla affetmeyeceğim asla! Müzik açıp sakinleşmeye çalıştım lakin müzik yaramı daha da deşti gidip balkondaki sandalyeye oturup yıldızları izledim. Peki ya çarptığım çocuk o kimdi daha önce hiç görmediğim kesin di gerçekten çok yakışıklı biriydi ama ben teşekkür bile etmeden yanından koşup gittim neyse ya banane ondan!
Balkonda geçirdiğim yarım saatten sonra yatağıma geçip uzandım. Ne yapıyorum ne ediyorum ama bana yapılanı unutamıyorum of ben napacam onsuz yapabilir miyim peki ya güven ben güvenmiştim hemde çok diye düşünürken gözyaşlarım yanaklarımdan çoktan usulca intihar etmişti. Ağlamaktan kızaran gözlerim bugün yaşadıklarımdan sonra yorulan bedenim kendine uykuya biraktı...
Arkadaşlar Bu İlk Deneyimim Lütfen Yardımcı olun Hatalarım var biliyorum ama nolur bu seferlik mazur görün gün geçtikçe daha da güzel bölümler yazacam...
Teşekkürler şimdiden
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimdeki Çığlık
Novela JuvenilYasaktı belki bizim aşkımız. Karanlığımız ardındaki gün ışığını biz bulmalıyız . Ya da belki de o ışık Sevdamızın kör ateş gibi yanan yansımasıdır. Ya aşk ateşini söndüreceğiz ya da ikimizde bu aşkın ateşinde kül olup yok olacağız.... Her şey bizim...
