Between Life And Death

Part 8

Εκείνο το πρωί η κυρία Νεφέλη σοκαρίστηκε δεν ήξερε για ποιον λόγο ο αστυνομικός έψαχνε την Λίλιαν οπότε τον ρώτησε την κλασική ερώτηση...

Κα. Νεφέλη: τι συμβαίνει? τι την θέλετε την κόρη μου?


Αστυνόμος: εχτές έγινε ένας φρικτός φόνος κοντά στην γειτονιά σας...ένας γείτονας σας ο κύριος Μάικλ Μάρτιν είδε την κόρη σας με το θύμα...είναι η βασική ύποπτη για τον φόνο...κυρία Κόλινς


Η κυρία Νεφέλη έχασε τα λόγια της...δεν πίστευε στα αυτιά της δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η Λίλιαν υπήρχε περίπτωση να σκοτώσει...βεβαία με όλα αυτά που γίνονταν και με το σκηνικό με τον άντρα της άρχισαν να της μπαίνουν υποψίες ακόμα και ας μην ήθελε να το πιστέψει. Πήρε λοιπόν μια βαθιά ανάσα και κοίταξε τον αστυνόμο στα μάτια.Κα. Νεφέλη: μισό λεπτό να την ξυπνήσω γιατί κοιμάται...αλλά σας παρακαλώ να είστε ήρεμος μαζί της...περνάει δύσκολα τις τελευταίες μέρες..


Η κυρία Νεφέλη μετά από ένα λεπτό πήγε στο δωμάτιο της Λίλιαν πλησίασε στο κρεβάτι και με δισταγμό την ξεσκέπασε...αυτό που αντίκρισε την ανακούφισε..η Λίλιαν με καθαρά ρούχα και στην αγκαλιά της Μαλίας. Εκείνη την ώρα και τα δυο κορίτσια άνοιξαν τα μάτια τους οι υπόλοιπες είχαν ήδη φύγει για το σχολείο η Μαλία όμως ήθελε να κάτσει με την Λίλιαν.


Λίλιαν: μαμά...τι θες τέτοια ώρα? *η Λίλιαν έτριψε νυσταγμένη τα μάτια της και χασμουρίθηκε*


Κα. Νεφέλη: αγάπη μου έχει έρθει ένας αστυνομικός και σε ζητάει...είπε ότι εχτές έγινε ένα τρομερό φονικό και ότι ο κύριος Μάικλ σε είδε στην γειτονιά με το θύμα...θέλει να σου κάνει μερικές ερωτήσεις...σήκω λοιπόν και έλα σε παρακαλώ...


Η Λίλιαν αναστέναξε σηκώθηκε από το κρεβάτι και τεντώθηκε η Μαλία κοιτούσε με απορία στο βλέμμα και έπιασε απαλά το χέρι της Λίλιαν.
  

Μαλία: Λίλιαν...δεν έχεις καμιά σχέση με αυτό σωστά?


Λίλιαν: με δουλεύεις έτσι? όλο το βράδυ μαζί κοιμόμασταν θα το καταλάβαινες αν έφευγα από το κρεβάτι έλεος!

Η Λίλιαν τσαντισμένη βγήκε από το δωμάτιο και προχώρησε στην πόρτα όπου βρισκόταν ο αστυνόμος. Η Λίλιαν τον κοίταξε και χασμουρίθηκε σαν να μην την νοιάζει τίποτα σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

Λίλιαν: μου είπε η μαμά μου ότι θέλετε να μου κάνετε κάποιες ερωτήσεις...σας ακούω...


Αστυνόμος: εχτές το βράδυ στις 3 το πρωί που βρισκόσουν?


Λίλιαν: στο κρεβάτι μου εννοείται κοιμόμουν σαν το βόδι γιατί? *η ειρωνεία δεν κρυβόταν στην φωνή και το βλέμμα της Λίλιαν*


Αστυνόμος: ξέρεις ένα 7χρονο αγοράκι με το όνομα Λίαμ?


Λίλιαν: ναι πηγαίναμε μαζί φαντάροι


Αστυνόμος: σε παρακαλώ κοπέλα μου σοβαρέψου επιτελούς!!! *ο αστυνόμος ύψωσε την φωνή του ενώ αγριοκοίταζε την Λίλιαν*


Λίλιαν: χαχα...αλλιώς τι? θα με χώσετε μέσα? έχω μάρτυρες για το ότι ήμουν σπίτι και κοιμόμουν και μάλιστα η μια είναι ακόμα μέσα στο δωμάτιο μου οπότε σας παρακαλώ κάντε μου την χάρη και αφήστε με ήσυχη γιατί δεν έχω καμιά σχέση με τον φόνο που είπατε στην μητέρα μου ότι έγινε εχτές!!! *τα μάτια της Λίλιαν άρχισαν να αλλάζουν χρώμα και να γίνονται μαύρα ενω ταυτόχρονα διάφορες δολοφονικές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό της*


Αστυνόμος: θα θελα να μιλήσω με αυτήν την μάρτυρα που λες ότι υπάρχει


Λίλιαν: τς...έλεος...μισό...Μαλία! *φώναξε και αμέσως η Μαλία βγήκε από το δωμάτιο και πήγε δίπλα της*


Μαλία: τι συμβαίνει? *κοίταξε απορημένη την Λίλιαν και έπειτα τον αστυνόμο*


Αστυνόμος: θέλω να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις...γιατί με την φίλη σου δεν βγάζω άκρη...


Μαλία: ναι φυσικά πείτε μου...


Αστυνόμος: που βρισκόταν η κοπέλα εχτές στις 3 το πρωί?


Μαλία: δίπλα μου στο κρεβάτι κοιμόμασταν


Αστυνόμος: δεν υπάρχει περίπτωση να σηκώθηκε και να έφυγε χωρίς να το καταλάβεις?


Μαλία: όχι για τον λόγο ότι κατά τις 2:30 είχα ξυπνήσει για να σηκωθώ να πιω νερό και μετά όταν γύρισα στο κρεβάτι η Λίλιαν ήταν ακόμα εκεί και μέχρι τις 4 δεν με έπαιρνε ο ύπνος οπότε άπλα καθόμουν δίπλα της *η Μαλία αναγκάστηκε να πει ψέματα αλλά την έτρωγε η περιέργεια να μάθει την αλήθεια*


Αστυνόμος: μάλιστα....και πως εξηγείται ότι ο γείτονας σας σε είδε Λίλιαν?


Λίλιαν: με δουλεύετε? ο κύριος Μάικλ είναι 70 χρονών με καταρράχτη πλάκα μου κάνετε? από τον 5ο όροφο που μένει αναγνώρισε ότι ήμουν εγώ ναι συγχαρητήρια στην αστυνομία και τις πολύ έγκυρες πήγες της


Ο αστυνόμος εκείνη την ώρα αναστέναξε και σκέφτηκε ότι η Λίλιαν ίσως και να έχει δίκιο.


Αστυνόμος: συγγνώμη για την ενόχληση...καλή σας μέρα...


Καθώς ο αστυνόμος έφευγε η Λίλιαν έκλεισε με δύναμη την πόρτα ενώ ταυτόχρονα χωρίς να το καταλάβει την γρατζούνισε πολύ δυνατά.


Λίλιαν: πάω να ξανακοιμηθώ...


Καθώς η Λίλιαν προχωρούσε προς το δωμάτιο της την ακολούθησε η Μαλία, η Λίλιαν έκατσε στο κρεβάτι και κοίταξε την Μαλία μέσα στα μάτια.


Λίλιαν: συμβαίνει κάτι?


Μαλία: όχι άλλα...σοβαρά τώρα Λίλιαν...το βράδυ ήσουν όντως δίπλα μου?


Λίλιαν: αφού και μονή σου είπες ότι με είδες μωρέ με δουλεύεις?!


Μαλία: Λίλιαν είπα ψέματα για να σώσω το τομάρι σου! κόψε λοιπόν τις μαλακίες και πες μου!


Λίλιαν: να σου πω τι?! κοιμόμουν εχτές έλεος πια! λες και θα μπορούσα πότε να σκοτώσω ένα 7χρονο αγόρι!


Μαλία: είσαι σίγουρη ότι κοιμόσουν? θυμάσαι καλά ότι κοιμόσουν?


Λίλιαν: οχου ρε Μαλία παράτα με πια! ναι θυμάμαι καλά ότι κοιμόμουν θα σκάσεις τώρα ή σήκω και φύγε!


Η Λίλιαν όντως θυμόταν ότι άπλα κοιμόταν χτες το βράδυ οπότε το να ακούει ότι σκότωσε κάποιον την νευριάζει παρόλο που όντως το έκανε και ας μην το θυμάται.


Μαλία: καλά συγγνώμη...δεν ήθελα να σε νευριάσω ή κάτι...άπλα...ήταν περίεργο όλο αυτό...


Λίλιαν: πφφ...καλά καλά θα έρθεις να κοιμηθούμε τώρα ή όχι?


Η Μαλία χαμογέλασε και έτρεξε να ξαπλώσει δίπλα στην Λίλιαν. Όταν ξάπλωσαν η Λίλιαν έκλεισε τα μάτια της και άκουσε μια φωνή να γελάει, άνοιξε απότομα τα μάτια της και αντί να δει ότι βρισκόταν στο δωμάτιο της είδε ότι βρισκόταν στο σημείο που σκότωσε το παιδάκι έβλεπε τον εαυτό της να του τρώει το λαρύγγι και μετά να φεύγει, να μπαίνει στο σπίτι μέσα από το παράθυρο να βγάζει τα λερωμένα ρούχα, να κάνει μπάνιο, να βάζει καθαρά ρούχα και μετά να βγαίνει έξω στο μπαλκόνι και να πετάει τα ρούχα στην δίπλα πολυκατοικία. Εκείνη την ώρα η Λίλιαν φρίκαρε άρχισε να φωνάζει και σύντομα άκουσε την Μαλία να της λέει να ξυπνήσει..όταν ξανά άνοιξε τα μάτια της κοίταξε γύρω και είδε ότι βρίσκεται στο δωμάτιο της, εκείνη την ώρα σκέφτηκε ότι ήταν ένας φρικτός εφιάλτης και γύρισε να αγκαλιάσει την Μαλία και να κοιμηθεί.


--------------------------------


Πέρασε μια βδομάδα από εκείνη την μέρα τα πράγματα ήταν ήρεμα για την Λίλιαν ξεκίνησε να πηγαίνει σχολείο παρόλο που γκρίνιαζε αλλά χαιρόταν που ήταν με τις φίλες της ώσπου ένα μεσημέρι καθώς γύριζε από το σχολείο μονή της ακούγοντας μουσική με τα ακουστικά της κοίταξε σε ένα τζάμι ενός αυτοκινήτου και είδε την κοπέλα που είχε δει τότε στον καθρέφτη και την κοπέλα που δολοφόνησε το 7χρονο αγόρι, εκείνη την ώρα τα έχασε...έτρεξε στο σπίτι της τρομαγμένη και κρύφτηκε κάτω από τα σκεπάσματα του κρεβατιού της ακούγοντας εκείνη την εκνευριστική φωνή πάλι να γελάει.