H O O F D S T U K 8
'Vieve', had haar moeder die zaterdag geroepen toen Vieve op haar kamer zat. 'Er is iemand voor je aan de deur'.
Zuchtend had ze haar aangekleed en haar haren in een rommelige knot gebonden. Langzaam liep ze de trap af en de gang door. Toen ze bij de voordeur aankwam keek ze op.
'Vieve.. ', was het eerste wat Raaf zei toen hij haar zag staan.
Haar mond zakte open en even was ze op zoek naar de juiste woorden. 'Wat doe je hier?'
Hij krabde achter zijn nek. 'Ik kom mijn excuses aanbieden'.
'Wacht', ze fronste. 'Hoe weet je waar ik woon?'
'Nou', begon hij. 'Mijn moeder kent toevallig je moeder en heeft me toen je huis aangewezen toen we vanochtend langs de supermarkt gingen'.
'O', mompelde ze. 'Ik denk dat ik ook sorry moet zeggen aangezien ik nogal boos heb gereageerd'.
Raaf schudde resoluut zijn hoofd. 'Nee! Dat was terecht, Vieve'.
Een zucht rolde over haar lippen. 'Ik snap ook wel dat je belangrijkere dingen hebt te doen dan zo'n suf meisje bijles te geven.. '.
'Wát? Jij bent belangrijk voor me, Vieve'.
Verbijsterd keek Vieve hem aan. 'Je kent me amper'.
Raaf pakte haar handen vast. 'Ik ken je lang genoeg om te kunnen zeggen dat je belangrijk voor me bent. Of eigenlijk speciaal'.
'Maar - '
Hij schudde zijn hoofd. 'Niks zeggen'.
Vieve sloot haar mond en bloosde toen Raaf naar haar toe boog. Het duurde even voordat zijn lippen op die van haar belandde en er een bom ontplofte in haar buik. Vieve sloeg haar armen om hem heen en trok hem op die manier dichter naar zich toe.
JE LEEST
Bijles | kort verhaal
Short StoryS A M E N V A T T I N G || Het is niet niks als je moeder je verplicht om naar bijles te gaan, en dat wanneer je net zo aan het genieten bent van je vrije tijd. Het overkomt Vieve Scholten. Ze vindt het verschrikkelijk maar wanneer ze Raaf ontmoe...
