Bijles | kort verhaal

9

A/N: Sorry dat het een maand (!) heeft geduurd en dat ik zolang niks van me heb laten horen! Maaaar hier een hoofdstukje! X

Hoofdstuk 9

Vier dagen geleden was Raaf bij Vieve langs geweest, had hij zijn liefde aan haar getoond. Vieve kon nog altijd niet wennen aan het idee dat ze nu echt iets met Raaf had. Haar moeder wist er inmiddels ook van en was door het dolle heen nu haar dochter eindelijk een vriendje had.

'Hoe laat komt Raaf vandaag langs?' vroeg haar moeder toen ze samen op de bank zaten.

Vieve keek op van haar telefoon en dacht even na. 'Rond half drie'.

'Blijft hij ook eten? Ik kan wel wat ex - '

'- geen idee, mam', onderbrak Vieve haar moeder en een zucht rolde over haar lippen. 'Hij heeft hier gister ook al gegeten'.

'Nou en', haar moeder stond op. 'Wat maakt het nou uit als hij blijft eten?'

Vieve rolde haar ogen. 'Waarom wil je nou zo graag dat hij blijft eten? Ik heb toch gezegd dat we het rustig aan zouden doen. Bovendien kent hij je nog maar sinds gisteren', met een ruk stond ze ook op van de bank. 'Ik ga naar boven'.

'Vieve', sprak haar moeder Vieve tegen. 'Ik wil dat je hier blijft zitten en naar me luistert!'

'Verdomme', siste Vieve. 'Waarom moet altijd alles zoals jij het wil? Alle keuzes worden door jou gemaakt. Wanneer heb ik nou eens iets beslist? Ik ben er klaar mee zo te leven zoals jij het wil'.

Die middag zat Raaf op de kamer van Vieve terwijl ze voor zich uitkeek. Ze had nog niks gezegd over de ruzie met haar moeder en wilde er het liefst ook niet over beginnen. Raaf schoof naar Vieve toe en trok haar tegen zich aan. Zijn lippen bracht hij naar haar oor: 'Vertel me wat je dwars zit'.

Vieve hapte naar lucht en wende haar blik af. 'Er is niks', bracht ze uit.

'Waarom heb ik het idee dat je liegt?', Raaf legde zijn vinger onder haar kin en draaide toen haar gezicht naar hem toe.

Ze slikte. 'Gewoon. Ruzie'.

Hij knikte . 'Met je moed -'

'- misschien kunnen we elkaar vragen stellen, zodat we elkaar beter leren kennen?' onderbrak Vieve hem en perste een glimlach rond haar lippen.

Raaf fronste even zijn wenkbrauwen maar knikte uiteindelijk. 'Ja, leuk. Wie begint?'