I Waited for him

Chapter 8

Chapter 8

Shetness pagkatapos ng heart to heart talk- este pagkatapos namin magusap sa telepono ni liam tungkol sa project namin, may isa pang sinabi sa akin si liam hindi lang sinabi, niyaya niya ako magdate!!! Shetness talaga hahaha pero bakit walang sparks? Hay, basta pumayag naman ako atsaka sa next sunday pa lang naman.

"O, bakit ang lapad ng ngiti mo?" sabi ni mommy ng makabalik na ako.

"Niyaya ako ng crush ko magdate. Omygosh, mommy."

"Sino 'yan? Si liam fuentes? Yung nakausap mo sa telepono na kaibigan ni zech?"

Ngumiti lang ako sa kanila at umiling naman si mommy. Masaya pero wala yung excitement kung baga parang ewan di ko gets haha

-

Monday, again -.- Nandito ako sa school nakikinig ng music sa upuan ko walang pa naman yung prof namen eh atsaka ang boring ng biglang may pumasok sa room at sa pagpasok niya may naalala ako...

"Karin, karin!"

"Zech."

"O, bakit malungkot ka?"

"Kasi aalis kana." biglang uminit ang mata ko.

"'Wag kang malungkot, karin. Ito, o." may inabot siyang bear sa akin na may cap. "Hindi naman ako mawawala eh. Basta kasama mo yan hinding-hindi ka malulungkot. 'Wag mong iwawala yan, karin."

Ngumiti ako, sabay patak ng luha.

"'Wag kang umiyak, karin. Baka maiyak rin ako." tapos tumawa siya at pinunas ang tumulo kong luha. "Wait for me, karin. You will be mine, just wait."

"I'll wait, zech. I promise."

"I love you, karin." at umalis na siya. 3 words... 3 words that kept in my heart. That is the little guy... first guy who said that words to me.

Hindi ko alam pumatak na mga luha ko. Bigla kong naalala 'yon dahil sa pagpasok ni zech na may dalang bear. At ikinabigla niya ang pagpatak ng mga luha ko.

"Why are you crying, karin?"

"I'm not crying."

"Anong tawag mo dyan?"

"Hindi nga sabi eh." naiinis ako sa mata ko. Huhuhuhu bakit di ko mapigilan?! Sa pagpunas ko may pumapatak pa rin.

"Bakit nga kase?"

Nang lumingon ako sa kanya, di ko na napigilan talaga. Napahagulgol na ako sa iyak. Bawat pagtingin ko sa kanya naaalala ko lang yung nakaraan at ang sakit sakit. Hindi man lang niya tinupad ang pangako niya. Hindi man lang niya ako kinamusta, hindi man lang niya naalala o inalala man lang yung buysit na pangako niya. Did he even knew what he was saying?

That freak man! I live without a man in my life for a years because of him, because of his stupid promise. I didn't look with other guy out there tapos siya nagpapakasaya sa mga babae niya. Arghh, I feel very stupid.

"Stop crying. I'm here. Promise di kita iiwan." pinunas niya mga luha ko pero sa pagkabigla ko tinabig ko siya.

"Shit. Stop that stupid promise." umalis ako. Wala akong pakialam kung pinagtitinginan ako. Sobrang sakit ng nararamdaman ko. Ang sakit sakit, grabe.